คุณชื่อ ''(text-colour:blue)[โชค]'' เป็นคนส่งจดหมาย คุณขี่มอไซต์เก่าๆ ที่เป็นมรดกตกทอดมากจากพ่อ คุณจบ ม.6 มาได้อย่างทุลักทุเล พ่อแม่ของคุณไม่หวังพึ่งในตัวคุณอีกแล้ว
วันนี้ระหว่างทางไปส่งจดหมายที่บ้านหลังหนึ่ง คุณได้เจอกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่เคยเกเรมาด้วยกัน
" เห้ย เป็นไงบ้างวะ " เขายิ้ม
" อ่าๆ " คุณตอบ แล้วยื่นซองจนหมายให้เขา
" มีงานทำแล้วนิ แต่ก่อนเองไม่ได้เรื่องเลย "
" จะเอาไหมจดหมาย ไอ้ห่า "
" เอามาๆ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวพ่อแม่กูตื่น " เขาทำปากจุจุ
" ยังอยู่กับพ่อแม่เหรอ " คุณถอยออกมา มองทั้งบ้านอีกรอบ
" ที่นี่ไม่ใช่บ้านมึงนิ ไอ้(text-colour:blue)[โอ๊ต]"
" พ่อแม่กูเกษียณน่ะก็เลยต้องย้ายออกจากบ้านพักที่นั้น "
" อ่อ... "
" แล้วมึงทำงานอะไรอยู่เหรอ " คุณถาม
" ห้ะ... ทำไมกูต้องทำ... " โอ๊ตตอบ
[[ต่อไป->Scene2 ]]
หลังจากส่งจดหมายเสร็จคุณก็กลับ โอ๊ตได้ให้เบอร์ติดต่อคุณไว้และวันนี้เขานัดคุณตอนเย็น
" กูนะ ไม่ชอบทำอะไรเลยสักอย่างถึงมันจะได้เงินก็เถอะ " โอ๊ตพูด เขาดื่มไปอีกแก้ว
" แล้วเอ็งจะอยู่ยังไงละ ไม่อดตายเหรอ " คุณพูด
" อย่าลืมสิ เงินเกษียณพ่อแม่กูยังอยู่ "
" แล้วพ่อแม่เอ็งไม่ว่าเหรอ ถ้าเป็นพ่อแม่กูคงฝังกูในหลุมแน่ " คุณพูด
" ก็ว่าแหละ แต่แก่ปูนนี้แล้วไม่มีแรงทำอะไรกูหรอก " โอ๊ตตอบ
คุณคิดสักพัก
" เออก็ดีสำหรับเอง " คุณพูด
" กูก็ไม่อยากทำงานเหมือนเองแหละ แต่ต่างกันตรงที่กูไม่มีข้าวจะแดกเนี่ยสิแล้วต้องเลี้ยงพ่อแม่กูอีก " คุณพูดต่อ
" เห้ย ดูเองตอนนี้สิหน้าตาเคร่งเครียด ถ้าเป็นมึงสมัยนั้นต้องไปหาเหล้ามาดื่มยิ้มแย้มทั้งทะเลาะกับพ่อแม่เป็นว่าเล่นไม่ใช่เหรอวะ " โอ๊ตพูด
" ทำสิ่งที่เองชอบสิ ทำเหมือนตอนนั้น " โอ๊ตพูดต่อ
" กูคิดว่ามันไม่ใช่ว่ะ" คุณตอบ
"ไม่หรอก ชีวิตนี้จะมีอะไรอื่นอีกละ แค่ไปเที่ยวบาร์ กินเหล้า เอาสาวสวยๆ ไม่ต้องสนห่าเหวอะไรหรอก เชื่อกู " โอ๊ตพูด
" มันก็สนุกอยู่หรอกแต่พอดี...กูมีเรื่องที่อยากทำว่ะ" คุณตอบ
[[ต่อไป ->Scene3]]
คุณและโอ๊ตดื่มกันจนเมาแอ๋ ในเวลา 23:00 น. คืนนั้นคุณกับโอ๊ตเป็นโต๊ะเดียวที่อยู่ในร้าน
" กูไม่ได้เศร้าขนาดนั้น " คุณพูด ไฟในร้านปิดเหลือแค่ดวงเดียวซึ่งอยู่บนหัวคุณ
" กูก็ไม่ได้เศร้า " โอ๊ตพูด
" ที่กูไปหางานนี้มาทำ ก็เพื่อพิสูจน์ให้เขาเห็น พ่อแม่กูอ่ะ อยากให้พวกเขาเห็นว่ากูมีความสามารถที่จะเลี้ยงเขาได้ " คุณพูด
" เหรอ งั้นทำไมไม่ฆ่าให้มันเงียบปากไปเหล่า จบๆ ไป " โอ๊ตพูด
" พูดอะไรของเองวะ เมาแล้วเนี่ย " คุณพูด
" ไม่เมากูพูดจริง กูไม่ชอบพวกมันตั้งแต่กูเกิดแล้ว ถ้าวันไหนจังหวะเหมาะๆ กูจะเอาหมอนทับหน้าพวกมันแล้วยิงทีละคน " โอ๊ตพูด
" แต่กูดันไปฟังข่าวว่าถ้าทำแบบนั้นคุกหัวโตแน่ กูก็เลยป๊อดไปเลย " โอ๊ตพูดต่อ
" ไม่กลัวกรรมลงทันฑ์เหรอมึง มึงได้กลายเป็นเปรตมาขอส่วนบุญแน่ นรกหลุมลึกเลยสัส " คุณพูด
" งั้นเหรอ กูไม่เชื่อเรื่องกรรมหรือบาปบุญนั้นหรอก ถ้ากูยังไม่เห็นนรกหรือสวรรค์กับตาตัวเอง กูไม่เชื่อหรอก " โอ๊ตพูด
" แล้วมึงบอกว่าไม่ได้เศร้า บ้าแล้วมั้งทำงานเสร็จก็ต้องเหนื่อย หลังจากหลับไปนอนก็นอนไม่เต็มอิ่มตื่นมาก็เศร้าเพราะต้องไปทำงานอีก ไม่เศร้าตรงไหน ไม่มีใครอยากตื่นเช้าๆ หรอก " โอ๊ตพูดต่อ
" กูพูดจริงนะ ทำงานนี้นานๆ ไปกูกลับมีความสุข " คุณพูด
[[ต่อไป -> Scene4]]
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีพวกคุณทั้งสองก็จะกลับ เจ้าของร้านทำสายตาขับไล่พวกคุณมานานแล้ว คุณอยู่หน้าร้าน โอ๊ตบอกจะเดินกลับ คุณสงสารเขาที่เดินกลับคนเดียวมืดๆ เลยอาสาจะไปส่ง
" ไม่ต้องหรอก ห่ามึงเมาขนาดนี้ " โอ๊ตพูด
" ไม่มีปัญหา กูขี่ไปทั่วเมืองทั้งเมืองแล้ว อย่างน้อยก็มีความชินอยู่ " คุณพูด
โอ๊ตมองตาคุณนานอยู่คิดไม่ถูกว่าจะทำอย่างไร
[[ตื๊อ โอ๊ต->Op1]]
[[ปล่อยเขาไป->Op2]]คุณอยากพาเพื่อนเก่าของคุณกับบ้านอย่างปลอดภัย
" ก็ได้ จะไปด้วย" โอ๊ตพูด
คุณทั้งสองขี่ไปในความมืดไม่มีไฟข้างทางคอยส่องแสงมีแต่ต้นไม้ใหญ่สูงแตะท้องฟ้า สักพักทันทีที่คุณไม่ทันได้มองรถของคุณก็ลอยเวิ้งในอากาศพร้อมกับเสียงตุ้บตามมาดังสนั่น คุณเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุพุ่งเข้ากับรถที่จอดข้างทาง แต่โอ๊ตกลับรอดตายอย่างปฏิหาริย์ พ่อแม่ของเขาร้องไห้ด้วยความสุขเมื่อรู้ว่าเขาปลอดภัย ในงานศพของคุณมีเพียงแค่โอ๊ตกับพระไม่กี่รูปเท่านั้นที่มา ส่วนพ่อแม่ของคุณไม่มา
(text-colour:yellow)[THE END]คุณจะกลับบ้านไปก็ไม่รู้จะถึงไหม ยิ่งขับรถที่มีคนเมาซ้อนถ้ายแล้วยิ่งเสี่ยง คุณเลยปล่อยเขาไป หลังจากกลับถึงบ้านคุณทราบข่าวมาว่า โอ๊ตถูกรถชนเสียชีวิตคาที่ คุณโทษตัวเองถึงการตัดสินใจในครั้งนั้น คุณไปงานศพของเขา พ่อแม่โอ๊ตกำลังร้องห่มร้องไห้
" โอ๊ตลูกแม่ กลับมาเถอะลูก " แม่โอ๊ตพูด แล้วเธอก็มองมาที่คุณ ความโกรธแค้นอยู่ในสายตาเธอ
" ฉันรู้ว่าแกอยู่กับเขาคืนนั้น แกทำให้เขาตาย "
" บ้าไปแล้วเหรอ ผมกับเขาเมาแอ๋กันขนาดนั้น ถ้าผมไปส่งเขา ได้ตายคู่พอดี " คุณตอบ
แม่โอ๊ตได้แต่ร้องไห้ต่อไปในอ้อมอกของพ่อโอ๊ต
คุณคิดถึงโอ๊ต มึงได้ไปอยู่นรกขุมไหนนะโอ๊ต... ขอให้อย่าลึกมากแล้วกัน คุณคิดในใจ
(text-colour:yellow)[THE END](align:"=><=")[ชินทางแต่ล้มได้]
(align:"=><=")[ [[START]] ]