Karel of de Elegast

Your browser lacks required capabilities. Please upgrade it or switch to another to continue.

Loading…

Karel of de Elegast is een versie van de oudste Nederlandse folklore waarvan we nu nog het complete verhaal kennen, //maar nu mag je zelf keuzes maken hoe je het verhaal wilt uitspelen.// Gaaf toch, of niet? ! [[Beginnen|Begin]] !! Colofon Karel of de Elegast, versie 11 Verhaal door Tom Hermans (@Auroriax) Gebaseerd op ''Karel ende Elegast'' van een onbekende middeleeuwse auteur Met dank aan een samenvatting van Scholieren.com (https://www.scholieren.com/verslag/vertaling-nederlands-karel-ende-elegast ) Geinspireerd door Romeo and/or Juliet van Ryan North Gebruikt materiaal van Wikipedia.nl, Wikipedia.org & Wikimedia Commons Met dank aan Eftepedia voor bepaalde citaten! Gemaakt met Twine 2.3.1 en Sugarcube 2.29, bewerkt met Illume eBook-versie geëxporteerd met Spiner 0.1.2 Dank aan Jacqueline, Roelof, Casper & Luuk voor het proeflezen!

Jij bent Karel de Grote! Op dit punt in de geschiedenis heers je over een best wel belachelijk groot deel van West-Europa: Neustrië, Aquitanië, Bourgondië, en het door jouw overwonnen Lombardije, Beieren, en Saksen. Het leven gaat je voor de wind! Punt is, het draaiende houden van een koninkrijk is een zware klus. Morgen is het hofdag, dus je zult een paar uiterst belangrijke gasten over de vloer van je kasteel Ingelheim hebben. Daarom heb je toch maar besloten op tijd naar bed toe te gaan... [[Het is een prachtige avond en er is niks meer wat er mis kan gaan voor het feest morgen.|Engel 1]]

Je gaat slapen. Je bent heerlijk aan het dromen over je koninkrijk, maar dan opeens schrik je wakker! Nadat je weer enigszins bij bewustzijn bent, hoor je een stem die je een cryptische boodschap geeft. De stem maakt er een hoop woorden aan vuil, maar uiteindelijk komt het neer op: //"Ik ben een engel. Ga uit stelen of sterf morgen. God beveelt het je."// Daarna is het weer stil. Hoe wil je hierop reageren? [[Goed idee! Laten we gaan stelen en mijn reputatie vernietigen!|Vroeg Overtuigd]] [[Het was maar een droom! Dromen zijn bedrog!|Engel 2]]

Je kijkt rond, maar ziet niemand. Je vraagt je af of je iets verkeerds gegeten hebt vandaag en schud het af als onderdeel van je droom. Maar als je je ogen sluit, spreekt dezelfde stem, boos: //"Oh, en even tussen haakjes: God zelf heeft mij opgedragen deze boodschap door te geven. Ik zeg het maar even."// [[Van G-G-God zelf? Oke, ik ben onmiddellijk overgehaald!|Vroeg Overtuigd]] [[Begin een monoloog wat voor een idioot plan dit is en hoe geweldig je wel niet bent|Engel 3]]

"Oké, prima.", zeg jij. //"Oh, oké dan."//, echoot het terug: //"Ik dacht zeker dat ik nog een of twee keer extra terug moest komen om je over te halen."// Er valt een ongemakkelijke stilte. //"Prima, succes ermee."//, zegt de engel voordat de stilte permanent wordt. [[Wat nu?|Voorbereiden]]

Je bent zo boos en verward over de mening van deze stem dat je spontaan begint te zingen. In de achtergrond begint een zacht deuntje te spelen. //Wat betekent dit? Word ik gepest Door geesten hier ver vandaaaaan Want waarom zou ik In vredesnaam! Vanavond uit stelen gaaaaan ♪ // De muziek in de achtergrond wordt een stuk intenser. Je zingt vrolijk door. // Koning, boer of graaf, hoe rijk die ook is Dient lekker mij, of de gevangenis! Mijn rijk is groter dan ieder ander op aard Die vergroot ik mak'lijk met 'n zwiep van m'n zwaard! ♪ Van de Donau, tot aan de zee Was binnen geen tijd van mij, hopsakee! Van Gallië tot aan Spanje, kon er ook nog bij Onderwierp ik eigenhandig, die zijn dus nu van mij Waarom zou ik dan nu nog, als ik vragen mag? Nog uit stelen gaan? Ja hoor, dag! ♪ Als een armoedzaaier gaan stelen! Dan moet ik me wel héél erg vervelen! Waarom zou God mij, nota bene Waarschuwen over een overledene? Ik kan er niet echt tegen het bevel op, Maar alles in mij zegt stop, stop, stop!// ♪ Nu begint de brug van het nummer te spelen, waarmee je vrolijk op de muziek mee neuriet. Het begint nu een echt musicalnummer te worden! Oh, let op, daar komt het refrein weer! //Van de Donau, tot aan de zee Was binnen geen tijd van mij, hupsakee! Van Gallië tot aan Spanje, kon er ook nog bij Onderwierp ik eigenhandig, die zijn dus nu van mij Waarom zou ik dan nu nog, als ik vragen mag? Nog uit stelen gaan? Ja hoor, dag! ♪ Ik kan niet geloven, na alles wat ik heb gedaan God mij tot een dief verlaagd, heb ik lak aan! Dit hele idee is beneden mijn waard', Dus vergeet het maar, schepper der Aard! ♪ // Na het zingen val je prompt weer in slaap. Natuurlijk word je vrijwel onmiddellijk weer wakker gemaakt door de engel: //"Doe het nou gewoon. Je gaat anders dood, weet je nog?"// Man, deze engel is wel vasthoudend. [[Je leeft maar één keer! Overtuig jezelf om uit stelen te gaan.|Stelen!!!]] [[Het zal wel een grap zijn. Prop iets in je oren en ga slapen.|Negeer]]

Oke, dus wat is de beste manier om jezelf te overtuigen? Eens kijken... Om te beginnen heb je de stem drie keer gehoord. Toevallig is drie ook een heilig getal! Dan zal de boodschap toch wel echt van God geweest zijn. Als iemand je vanavond oppakt en vraagt om je motivatie, dan kun je in ieder geval zeggen dat je drie keer achter elkaar een //mysterieuze stem// hebt gehoord. Het klinkt heel overtuigend voor jezelf, dus het zal dan ook wel overtuigend zijn voor anderen! "Oke dan, ik geloof God. Al word ik opgehangen, ik zal uit stelen gaan." Je denkt er plots aan dat opgehangen worden waarschijnlijk heel onproductief zou zijn, dus je kunt je maar beter goed [[voorbereiden|Voorbereiden]].

"Haha, probeer mij maar eens te vermoorden!", zeg je terwijl je in slaap valt. Je keel wordt die avond nog doorgesneden. Het blijkt dat je best weerloos bent in je slaap! Oepsie. HET EINDE *Gratis tip: in het menu aan de zijkant zit een undo-knop, waarmee je het verhaal terug kan spoelen. Mocht je jezelf in de penarie werken (zoals nu), hoef je niet helemaal terug naar het begin, alhoewel je dat ook kan doen vanuit het menu.*

Wel, in het bos kun je je immers redelijk goed verbergen. Het is goed weer en de maan schijnt zeer helder, dus je zou je nog redelijk goed moeten kunnen oriënteren. Terwijl je door het bos rijdt, heb je de tijd om nog even wat zaken te overdenken! "Weet je, een dief zijn is zo slecht nog niet. Het is erg avontuurlijk en je hebt er een hoop moed voor nodig, voornamelijk omdat ik ze altijd laat hangen als ze gepakt worden. Misschien moet ik mensen niet meer voor kleine vergrijpen laten onthoofden." Dat doet je denken aan Elegast! Die gast had alleen twee paarden volgeladen met jouw eigendommen... waarna je zijn land én titel afgenomen hebt! Beetje extreem, nietwaar? Die zal nu ook wel //roven// om de zaakjes rond te krijgen... Hij zal zich wel een hoop in //bossen// verstoppen. "Ik wou dat hij mijn //metgezel// vanavond zou kunnen zijn!" Wauw, ik hoef helemaal geen voorbodes te vertellen omdat jij ze allemaal al hebt genoemd! Dit bespaart mij weer moeite. Hartelijk dank, beste lezer! Precies //op dat moment//, geheel //toevallig//, spot je een beweging in de bosjes. Het is een ridder! Hij heeft een gitzwart pantser aan, en zit op een prachtig donker paard om zo min mogelijk op te vallen. Deze gast is misschien zelfs wel de duivel--ik zou oppassen! Je zou hem kunnen aanvallen, maar daar heb je nu nog geen reden voor. Daarentegen, het is misschien wel de gast waar //jij// zojuist naar vooruit verwezen hebt! Mocht je interesse hebben, heb ik hier een gratis retourtje voor het verplaatsen van je bewustzijn, zodat je jezelf kunt laten aanvallen. Graag of niet. [[Word de zwarte ridder, maak jezelf heel nieuwsgierig|Zwarte Ridder]] [[Wegwezen!!!|Wegwezen]]

Je bent nu de coole zwarte ridder! Je was rustig door het bos aan het rijden toen je opeens deze bonenstaak tegenkwam. Hij lijkt nogal verdwaald en angstig. Als je hem voorbij rijdt, zegt hij niks terug en rijdt rustig door. Je denkt dat het prima mogelijk is om deze gast in zijn onderbroek naar huis toe te sturen--niet alleen omdat hij waarschijnlijk een spion is, maar ook omdat hij een prachtig paard heeft en een stel van de beste wapens die je in een //lange// tijd hebt gezien. Je keert je met paard en al om en rijdt de andere gast achterna. "Wacht eens even, mannetje", zeg je op een uitermate stoere en schrikwekkende manier: "Waar gaat dat heen? Wie denk je wel niet wie je bent?" Het lijkt effect te hebben, want het kleine beetje huid dat je door z'n harnas kan zien, verliest zijn kleur in een recordtempo. De lange slungel antwoord: "Vergeet het maar! Als je het wilt weten, mag je het uit me slaan!" Dus deze gast heeft wel lef, zeg! Hopelijk niet meer zodra je klaar met hem bent... [[Terug naar Karel, plas in je harnas van angst|Opstootje]]

"AaaaAAAAAARRRrrrrGGGGGGgGGHHHHH!" schreeuwt Karel luidkeels bij het aanschouwen van de zwarte ridder. Hij trapt zijn paard op z'n staart en sjeest er vandoor! Beter kun je veilig zijn, dan, je weet wel, //in stukjes gehakt//! Als je zeker weet dat je op een veilige afstand bent, neem je een korte adempauze. Je bent alweer helemaal naar de rand van het bos gesjeesd. "Jeminee!", denk je, "dat was echt een dikke verspilling van mijn tijd." Je enige optie nu nog is om het pad te volgen, want je hebt geen tijd om terug te gaan. [[Misschien moet je de volgende keer beter nadenken voordat je beslist om 's avonds laat nog een donker bos in te gaan.|Alleen uit stelen]]

Nu ben je weer Karel! Je hebt zojuist lopen bluffen dat je een gevecht met deze gast aan kan. Hoe ga je jezelf hieruit werken? Ik bedoel, je bent een best wel goede vechter, maar niet zó goed! Uiteindelijk vecht je best wel lang door. De aanvallen van de zwarte ridder zijn heftig, en de ringetjes van je maliënkolder breken één bij één af. Als je aan de verliezende hand lijkt, komt het zwaard van je tegenstander tegen je helm aan, waardoor op wonderbaarlijke wijze niet je hoofd, maar het zwaard van de ridder in tweeën splijt! Waarna de zwarte ridder onmiddellijk een existentiële crisis krijgt. Hij rolt van zijn paard af en valt huilend op de mos in het woud: "Waar is mijn leven *snik* goed voor? Boe-hoe-hoe! Ik heb ook nóóit geluk!" Je zou hem nu alleen achter kunnen laten en je queeste vervolgen... of toch niet? [[Schenk 'm genade in ruil voor zijn identiteit.|Geef 'm een hand.]] [[Laat hem alleen achter.|Achterlaten]]

"Vertel mij wie je bent, dan laat ik je leven", besluit je. "Prima", zegt de ridder, "maar alleen als //jij// mij vertelt wie jíj bent, en wat je hier zo laat nog komt doen." "Jij eerst", zeg je. "Oke dan... ik ben Elegast. Ik heb een hoop pech gehad tijdens mijn leven, veel te veel om op te noemen." Wacht eens even... Da's die gast die je een paar momenten geleden nog hoopte te kunnen ontmoeten vanavond! Wat een toeval, nietwaar? Het is me toch een kleine wereld! "Hoe kom je aan de kost, vriend?", vraag je geïnteresseerd. Elegast antwoord opgewonden: "Wel, het is best wel duidelijk dat ik steel om rond te komen. Ik zal echter benadrukken dat ik nooit armen of handelaars zou overvallen! Maar de rest is de pineut. En al zeg ik het zelf, maar ik ben er erg goed in! Volgens mij noemen ze mij zelfs //Stelegast// tegenwoordig!" Ondertussen kijkt hij zielig naar zijn wapen, dat nu in stukjes langs zijn zij ligt. "Maar, zeg eens... Wie ben jij dan? Is je vijand zo krachtig dat je er wel 's avonds op uit //moet// gaan?" Hij wil het nu écht graag weten, dus je kunt beter een goede leugen verzinnen of gewoon de waarheid vertellen. [[Lieg over je identiteit.|Lieg]] [[Spreek de waarheid!|Waarheid]]

Wat voor smoes zou je kunnen verzinnen? Het handigste lijkt je alsof je gewoon doet alsof je ook een A-klasse inbreker bent. Je begint prompt te improviseren: "Mijn naam is Adelbrecht! Ik, ahum, ben ook een professionele dief! Net zoals jij! In tegenstelling tot jou beroof alles en iedereen, inclusief de armen! Zolang ík er maar rijker van wordt." Je hebt je maandelijkse dosis creativiteit opgemaakt met die laatste paar zinnetjes. Serieus? "Adelbrecht"? Niets zegt meer "ik ben van adel" als Adelbrecht. Hoe moet je nu verder Elegast overhalen? Trouwens, hoe weet je of deze gast je niet in de steek laat halverwege de inbraak? Het zou ideaal zijn als je wist of hij ook nog trouw is aan de koning, a.k.a. jij. Maar ondertussen krijg je ook een gewéldig plan! Het is zo geweldig, dat je het in een genummerde lijst samen kan vatten (zoals bij alle //écht// geweldige plannen): 1. Stel voor om bij jezelf (koning Karel, dus) in te breken 2. Elegast zegt nee, en bevestigt daarmee zijn loyaliteit aan de koning (jij dus) 3. Jullie bedenken samen een betere plaats om in te breken, en voeren dit plan ook daadwerkelijk uit! 4. Klaar! [[Stel voor om jezelf te beroven!|Beroof jezelf]] [[Dit is het stomste idee óóit. Vraag Elegast iemand voor te stellen.|Eggeric]]

"Maar voor vanavond heb ik een speciale schat op het oog!" Je ziet de pupillen in de ogen van Elegast groeien als je het woord "schat" laat vallen. "Het ligt in een kasteel, ik ken de omgeving, de eigenaar zal 'm niet missen, enzovoorts!" Elegast is al helemaal overtuigd. "Vertel mij waar de schat is, dan ga ik mee!" "De schat… ligt in het paleis van koning Karel." //"Wat? Nee!"//, schreeuwt Elegast bijna. "Dat ga ik niet doen. Vergeet het maar! Al heeft Karel mij ooit terecht ontslagen, hij is nog steeds de koning!" Uitstekend—Elegast zit zéér zeker nog steeds in team Karel! Nu moet je alleen nog stap drie van je plan in werking stellen! Ik bedoel, er was ook nog een stap vier, maar dat was meer van "geniet van het feit dat je plan is gelukt", toch? In ieder geval is er niets meer wat mis kan gaan! "[[Wel, laat dan maar. Heb jij nog een goed idee waar we dan zouden kunnen binnenvallen?|Eggeric]]" [[Word Elegast, krijg plotseling haat aan Karel en stem in met het plan|Toch bij Karel]]

Elegast lijkt ietwat beduusd de plotselinge verandering in het plan van aanpak: "Erm... we zouden ook bij Eggeric van Eggermonde binnen kunnen vallen? Hij is rijk en iedereen haat hem. Oh, en om een of andere reden is hij getrouwd met de zus van de koning?" Als je het zo hoort, Klinkt hij als de perfecte kandidaat! Plus, blijkbaar is hij met je zus getrouwd, dus als je gepakt wordt, kom je //waarschijnlijk// niet zo dik in de problemen als je bij iemand in ging breken die gewoon met een willekeurig persoon die je niet kent was getrouwd, zoals de meeste mensen! (Serieus, hoe wist jij niet dat jouw zus getrouwd was? Sterker nog--waarom heb ik, de schrijver, je nog niet verteld dat Karel überhaupt een zus //had//? Ik begin echt vergeetachtig te worden...) In ieder geval, jullie zijn het hartstikke eens om bij deze gast in te breken. Jullie geven elkaar een bevestigende fistbump. [[Naar Eggeric!]]

Elegast weet de route naar Eggerics kasteel, dus jij volgt 'm gewoon op je paard. Als je halverwege de rit langs een groot weiland rijd, zie je een prachtige ploeg. Je weet wel, die gebruiken ze om landbouwgrond mee te bewerken en er gaten in te graven. Het ding, badend in het maanlicht, trekt je aandacht. En plots krijg je een geweldig idee! (Ik weet het, je overdoet het écht met al je goede ideeën vanavond!) Je kunt een ploegijzer van het ding afbreken en meenemen om te gebruiken om bij Eggeric in te breken. Je weet nog niet hoe, maar dat kun je later wel improviseren met je //uitbundige// creativiteit, toch? Je stopt als je in de buurt van het ding bent en stapt af, en pakt het ding op. Dit komt zeker nog van pas--plus, //technisch// gezien ben je het nu aan het stelen! Een goed begin is het halve werk, nietwaar? Elegast is ondertussen al een stuk vooruit gelopen, dus je laat je paard galopperen om 'm bij te houden. [[Er doemt een kasteel op uit de verte.|Kasteel met Elegast]]

Het kasteel van Eggeric is het mooiste langs de hele Rijn. Jammer genoeg heb je jouw kasteel niet langs de Rijn laten bouwen, anders zou dat, overduidelijk, het mooiste kasteel langs de Rijn zijn! Duh. "Ik wacht op uw instructies--het zou jammer zijn als u door mijn aanwijzingen iets overkomt", zegt Elegast. "Erm... nou...", begin je te bazelen: "I-I-Ik heb nog nooit in kastelen ingebroken, dus misschien..." "Oh, ik begrijp het al... Ik doe het wel. We zullen wel zien of je handig bent." Elegast keert zich naar de muur toe. "We zullen een gat in deze muur moeten maken." Waarna Elegast zijn breekijzer erbij pakte... en jij je ploegijzer. Elegast barst in lachen uit: "Waar heb je dat ding laten maken? Daar kun je nooit een fatsoenlijk gat mee hakken!" Da's een goeie vraag... [[Verzin een verhaal over hoe je breekijzer is kwijtgeraakt|Breekijzer]] [[Probeer het weg te wuiven met een stomme woordgrap|Woordgrap]]

"Luister, ik ben mijn breekijzer een paar dagen geleden in een rooftocht kwijtgeraakt en heb deze net van een ploeg afgetrokken." Elegast haalt zijn schouders op: "Oke... Dan moet het maar zo." Rustig tikken jullie op de muur totdat jullie er onder door kunnen kruipen. "Ik ga erin--u blijft hier, en neemt spullen aan die ik u overhandig." Met dat bericht wringt Elegast zich door jullie gat in de muur. Maar er is iets mis! Elegast heeft namelijk een toverkruid waarmee hij dieren kon verstaan. (Als je wilt inbreken in een tijdperk waarin volautomatische wapens nog niet zijn uitgevonden, zul je ietwat creatief moeten zijn!) Maar daarom hij hoorde de dieren iets vreemds zeggen. Blijkbaar staat de koning buiten het kasteel! "Hoe kan dát nu weer?! Ik ben in de val gelopen, of er zijn hier spoken, ofzo." Hij fronst: //"Of allebei."// Hij vertelt dit door aan Karel, onbewust van de ironie van de situatie. "Ha, doe niet zo mal", zeg jij. "Luister zelf, dan!" zegt de ridder, en propt het toverkruid in je mond, waarna je inderdaad dieren kan horen praten, en de honden en vogels horen roddelen over jouw aanwezigheid. Wel, die had ik niet zien aankomen. Hoe ga je dit nu weer oplossen, Kareltje? [[Zeg tegen 'm dat ie een mietje is en dat hij zich moet focussen op de inbraak.|Inbraak]] [[Geef je identiteit prijs terwijl er een perfecte manier is om incognito te blijven|Je begint te vertellen]]

"Ik heb er immers erg hard... //voor moeten ploegen.//" Wow. Die grap was zéér slecht. Jammer voor jou is Elegast dol op slechte grappen, en het volume van zijn gelach is alleen maar toegenomen. Als dit nog langer doorgaat, spotten de bewakers je--en niet in de vorm van van "de spot met iemand drijven"! Misschien moet je ophouden met deze domme grappen voor het te laat is? [[Het is al te laat. Ik zal moppentappend sterven.|Moppen tappen]] [[Probeer Elegast te bedaren met een beter achtergrondverhaal over je eigen breekijzer.|Breekijzer]]

"Ik kan het breekijzer van jouw gebruiken... maar is dat niet heel erg *met andermans kalf ploegen?*" Je bent teruggevallen op het verwijzen naar spreekwoorden voor de slechtste woordgrappen mogelijk. Het werkt best goed--Elegast heeft duidelijk een gebrek aan zuurstof door zijn slappe lach. Ondertussen heb je zelf de slappe lach gekregen van je *eigen grappen*. Er loopt een stel bewakers aan: "Jullie mogen een ploegendienst gaan lopen... in het hiernamaals!" en steken je respectievelijk door je hoofd, linkervoet, lever, kont, weer je linkervoet, en je rechterhand. HET EINDE

Je trekt je wapenuitrusting aan, die heel toevallig langs je bed hangt. Vroeger hing je hem nog in de harnaskast, maar nu hang je 'm gewoon langs je bed omdat je best lui bent. Je harnas is zowel fabuleus als sterk, waardig om door de koning gedragen te worden. Je gaat de trap af. Iedereen die je tegenkomt, ligt te slapen! Ook zijn alle deuren open, dus je hebt een vrije toegang tot de stallen, waar je op je favoriete ros klimt en over de slotbrug stormt. Je verwacht bij de poort op tegenstand te stuiten, maar de nachtwacht zit ook lekker een tukkie te doen. Je maakt een mentale notitie om ze de volgende nacht op hun donder te geven voor slapen tijdens het werk. Oké! Probleem: je hebt echt geen flauw idee waar je heen moet gaan om iets te stelen. Er zijn een paar keuzes: [[Je ziet in de verte een kasteel, mischien is dat interessant.|Alleen uit stelen]] [[Misschien kun je een nieuwe bondgenoot scoren in het bos? Wie weet!|Stelen in een bos]] Toen ik zei, //een paar keuzes//, bedoelde ik dan ook //letterlijk// een paar van keuzes!

"Wel, wees niet zo'n mietje en ga gewoon aan de slag." "Prima", zegt Elegast. "Zelfs als ze ons erin proberen te luizen, gaan wij toch ontsnappen!" "Laten we aan de slag gaan!", roepen jullie in koor. Dat moment merk je dat het toverkruid niet meer in je mond zit. Als je achter je kijkt, heeft de Elegast het vast. "Vriend, ik heb het kruid teruggepikt. Jij weet echt niks van stelen--het is een wonder dat je nog leeft!" Hij heeft gelijk en je weet het donders goed! Om een of andere reden gaan jullie toch door met jullie inbraak, want jullie zijn al zo ver gekomen, toch? Elegast kan ook toveren, trouwens--iedereen in slaap laten brengen en alle sloten openen. Het lijkt erop dat iedereen in dit verhaal kan toveren, behalve jij! Dus je mag buiten lekker wachten en de buit van Elegast aannemen. [[We wachten...]]

Je bent nu weer even Elegast. Om een of andere reden ben je absoluut gefascineerd door dit zadel. Je hebt je hele kamer volgehangen met zadelposters en het is het enige waar je over droomt. En vandaag zal het zadel //eindelijk// van jouw zijn. Om een of andere reden bewaart Eggeric het zadel op zijn slaapkamer. Serieus, wat hébben mensen met dit zadel?! Is het 't centrum van het universum of zo? Je bent Eggerics slaapkamer binnen gedrongen, en nadat je het zadel uit zijn stolp hebt losgepeuterd, is het eindelijk in jouw handen! Maar door je obsessie met het zadel, vergeet je dat het ding een stuk of honderd belletjes heeft. Zodra je het oppakt, maken de bellen een vreselijke herrie. Eggeric schiet er meteen van wakker! Je moet je snel verstoppen! [[Het snelste is als je je onder het bed verstopt|Bed]], [[maar als je snel bent kun je nog de slaapkamerdeur uithollen en er met je buit vandoor gaan.|Peren]]

Je rolt uit instinct en ligt binnen een fractie van een milliseconde onder het bed van Eggeric van Eggermonde. Die is ondertussen klaarwakker: hij schreeuwt "Wie zit er aan mijn zadel!?" en wil zijn zwaard net trekken als zijn vrouw hem kan bedaren. "Eggy, word je door spoken lastig gevallen? Je hebt al drie dagen niet gegeten of geslapen... Wat is er toch met je aan de hand?" "Vooruit dan. Ik zal het uitleggen..." // Ik ben Karel zat Wie heeft hém nu gewild? Hij hangt iedereen op En zit zelf achter zijn schild Daar gaan we nu iets aan doen! We maken 'm koud En daarna wordt er voor mij Een nieuwe troon gebouwd. ♪ Maar die staatsgreep, he? Die doe ik niet alleen! Velen van mijn vrienden Gaan er morgen ook heen Alene gaat via de achterdeur, doet vergif in zijn thee, Franco glipt door de schaduw, snijd z'n keel door, oh jee! ♪ Hodine verleid met haar charme en verwijderd daarna z'n darmen Terwijl Gerart, onbevreesd een stokje gaat steken voor het feest. Ondertussen belaagd Rase het fort met een kanon zodat Sylof naar binnen glippen kan hij is namelijk onze spion. ♪ Imma en Yda komen daarna maken een vuur als pyromaan. Ghela deelt de laatste slag en zorgt dat de koning's ogen nooit meer open zullen gaaaaaan. ♪// Elegast ligt nog steeds onder het bed en heeft alle namen perfect onthouden. Ondertussen heeft de vrouw van Eggeric het tot hier: "Wel, ik hoop dat ze je ophangen!" Eggeric slaat haar onmiddellijk. Haar neus begint te bloeden, en dit bloed vang je op met je rechterhandschoen als bewijs. Ik bedoel, er bestaan nog geen dingen zoals DNA-tests in dit tijdperk, maar waarschijnlijk is er vast wel iemand die je kan overtuigen met een bloederige handschoen, toch? Het loont om vooruit te denken! Je doet je magische slaapspreuk weer, zodat de twee in slaap vallen en je weg kan komen. Je moet eerst even het zadel veilig stellen, dan kun je dadelijk nog terug komen om Eggeric neer te steken. [[Zoek Adelbrecht op om je ei kwijt te kunnen|PLOTTWIST]] [[Wacht, kunnen we Eggeric nu niet beter gelijk afmaken?|Eggeric Dood]] [[Wacht nog een keer, mag ik nu Eggeric spelen? Alsjeblieft?|Eggeric spelen]]

"Huilebalk." Met deze woorden verlaat je de zwarte ridder. (Toegegeven, het was maar één woord, maar het deed zijn werk best goed!) Je raast op een rustig drafje verder. Laten we gewoon net doen alsof die hele confrontatie niet is gebeurd, want je hebt al méér dan genoeg tijd verloren en hebt nog stééds nergens ingebroken. [[Tijd om er wat gas op te zetten!|Alleen uit stelen]] Maar wacht eens… Achter je hoor je de zwarte ridder mekkeren. [[Die zou je ook nog af kunnen luisteren.|Ridder afluisteren]]

Je vertrekt vanaf de rand van het bos. Vanuit de verte zie je een kasteel. Je bent niet zo heel kieskeurig, dus je zal het eerste kasteel binnenvallen wat in je visie komt! Beter kan je hier snel vanaf zijn, des te eerder kun je je bedje weer induiken. Op de route kom je langs een ploegschaar. Je weet wel, zo'n ding wat boeren gebruiken om het land te bewerken. Tractors zijn immers nog niet uitgevonden. In ieder geval, het valt je op en je denkt: "Zou ik dit mogelijk als inbraakgereedschap kunnen gebruiken?" [[Neem het hele ding mee!|De ploeg gaat mee]]

"Ik zal je het vertellen... maar het is een vreemd en lang verhaal." "Dat geeft niet", antwoord de zwarte ridder, die zich voorstelt als Elegast. [[Je begint te vertellen...|Je begint te vertellen]]

In een poging Elegast te troosten ga je naast hem zitten. Het blijft even stil zo, met alleen het zachte gesnik van Elegast in het voor de rest doodstille bos. Na een tijdje begint Elegast zijn helm te verwijderen. Het optillen van de hoofdbescherming onthult het gezicht van de dienaar die je jaren geleden ontslagen hebt, en onthullen tranende ogen die nu naar het kleine beetje sterren kijken wiens licht jullie nog kan bereiken. Het blijft stil. "Wel, u wilt nu vast weten wat er is gebeurd nadat ik door dat stomme incident uit uw koninklijke garde werd geschopt. Kort daarna werd ik door dieven overvallen... Maar ik wist ze in te maken, en zo langzaam aan de top van de criminele ladder te komen." Stilte valt wederom. "Ik verdien u niet... noch verdient u mij. Gaat u alstublieft verder, en vergeet mij. Het zij zo." [[Vergeet de ridder en trek alleen verder.|Ga verder zonder Elegast.]] [[Nee. Geloof in jezelf.|Ik geloof in je]]

"Nee." "Nee?" Je staat langzaam op. "Beste Elegast, ik heb een domme vergissing gemaakt. Ik heb je een veel te zware straf gegeven voor een relatief licht vergrijp. Alhoewel ik dit niet kan terugdraaien, noch de schade van mijn overhaaste beslissing ongedaan kan maken, zal ik je iedere compensatie schenken die je maar wenst." "Maar ik verdien het niet!", barst Elegast uit. "Ik heb gelogen en bedrogen! Ik heb mijn verdiende loon gehad! Laat me met rust." "Ik neem de volledige verantwoordelijkheid van dit probleem op mij, en zal je wensen vervullen. Als je je positie terug wilt, hoef je het enkel zo te zeggen, en het zal geschieden." Op de herhaling van je boodschap lijkt Elegast te bedaren. "Ik...", stamelt hij. "Ik wil u helpen. De opdracht van jouw 'engel' is vaag, maar het is niet de eerste keer dat ik zoiets heb gehoord--en uw leven hangt er vanaf!" Ze staat langzaam op. "Dit kan ik niet zomaar laten gebeuren! Al moet ik mijn eigen leven geven!" Jullie vergeten compleet waar jullie eerst mee bezig waren en [[besluiten samen een veilige plek te zoeken om nieuwe plannen te smeden.|Nieuwe plannen smeden]]

Je maakt de ploeg vast met een touw aan je paard, en laat het achter je aan slepen. Zo laat je de ploeg de voetsporen van je paard verbergen! Twee vliegen in een klap. Je paard heeft het duidelijk zwaar, en het duurt even voordat je [[eindelijk bij het kasteel bent.|Alleen bij het kasteel]]

Wel, dit lijkt inderdaad op een kasteel. Er valt verder weinig aan op te merken. Er staat geen naambordje of duidelijke riddervlag, dus je zou niet kunnen zeggen van wie dit kasteel is, of wat de inbraak-moeilijkheidsgraad is. Het is echter al te laat om nog ergens anders heen te rijden, dus het wordt óf dit kasteel, of teruggaan om je verloren nachtrust in te halen! Zoals bij ieder kasteel in deze tijd, zit er een kanaal om het kasteel heen. Daar dumpen mensen hun urine en drollen in. Je zou er doorheen kunnen zwemmen, maar het zal niet bepaald smakelijk zijn, en met je harnas zal je gelijk naar de bodem zinken! De ophaalbrug is dicht, dus je lijkt niet echt veel opties te hebben om binnen te komen. Het enige wat hier verder nog staat zijn wat katapulten, die nog beladen zijn. [[Voer de ploeg op en graaf onder de gracht door|De ploeg opvoeren]] [[Laad jezelf in een van de katapulten en schiet richting het kasteel|Jezelf in katapult laden]]

Nadat je het zadel (dit keer héél voorzichtig) en het zwaard hebt gepakt, smeer je hem! Eenmaal buiten vindt je Adelbrecht, die zich //helemaal// te pletter aan het vervelen is bovenop de grote buit die je bij elkaar hebt gesprokkeld. "Hier, pak aan", zegt Elegast terwijl hij het zadel aan Adelbrecht geeft. "Ik ben nog even terug om Eggeric neer te steken." "Wacht!", zegt Adelbrecht: "Waarom zou je dat doen? Je hebt alles wat je wilde--zelfs je zadel!" "Nou, kijk.", antwoord jij. "Eggeric gaat morgen onze vorst, koning Karel, omleggen. Als ik niks doe, heb ik geen hoop meer mijn oude glorie nog op te pakken." Je bent nu weer Adelbrecht, want voor jouw valt nu alles op een rijtje. Het is nu duidelijk hoe jij gaat sterven. Je moet jouw vriend later flink belonen, maar eerst moet je 'm uit zijn suicidale plan praten. [[Stop Elegast!|Stop Elegast]] [[Laat 'm zijn gang maar gaan|Eggeric Dood]]

Terwijl je onder het bed van Eggeric ligt, steek je je zwaard omhoog. Je hebt gelijk raak, afgaande aan de kreten van Eggeric. Na een paar keer steken is 'ie dood, afgaande van het //gebrek// aan kreten van Eggeric. Zijn vrouw/weduwe blijft er aardig rustig over. "Je verdiende loon, Eggy!" Gefeliciteerd! Je hebt een staatsgreep verijdeld, Eggeric vermoord zonder een of ander duel te hoeven doen (want wees eerlijk, je had tóch wel gewonnen!) én je bent de mythe van het monster onder je bed begonnen! Die 's avonds laat ongehoorzame vorsten van onderen door hun bedden heen steekt. Rawr! HET EINDE

"Een zadel is niet echt meer van deze tijd, nietwaar? Kun je niet iets coolers stelen?" Elegast denkt even na. "Wel, hij heeft ook ergens zo'n vééls te grote diamant ergens. Maar die is best goed beveiligd. Ik zal eens kijken." En weg is Elegast. Na een paar minuten sluipen vind Elegast een grote vierkante zaal met daar in het midden een juweel. Er zijn echter ook talloze onzichtbare draden gespannen, die een hoop lawaai zullen maken zodra ze geraakt worden. [[Elegast: Gebruik je fluisterkruid om alle lichte dieren op de draden te laten zitten!|Fluisterkruid]]

"Da's nog geen reden om 'm nu neer te steken!", antwoord hij. "Waarschijnlijk vinden ze je en maken ze je alsnog af. Beter kun je morgen bij de koning aankloppen en je verhaal doen. Ik weet zeker dat 'ie je gelooft, en rijkelijk beloont". Je knipoogt terwijl je die zin uitspreekt. "Als jij het niet doet, doe ik het wel." Elegast lijkt weer wat rustiger, en je spreekt af hem morgen weer te zien om de buit te verdelen. Jullie zwaaien elkaar uit, en daarna ga je terug naar je kasteel om een tegenaanval te verzinnen. Als je terug op je eigen kasteel aankomt, ligt iedereen nog te slapen--inclusief de bewakers bij de ingang. Je komt zonder problemen op je slaapkamer, wanneer een hoorn het beginnende daglicht aankondigt. Iedereen denkt dat je gewoon de hele avond hebt geslapen, dus je hebt het perfecte alibi! [[Tijd voor een vergadering]]...

Jij en Elegast gaan er snel vandoor met alle buit die je hebt verzameld! Bij gebrek aan beter gaan jullie naar de grot die Elegast als schuilplaats gebruikt, waar jullie de buit verdelen. "Hé...", zegt Elegast op een gegeven moment. "Ik weet dat je nog een amateur bent, maar je zou het nog ver kunnen schoppen in dit vak. Wat dacht je ervan mijn sidekick te worden?" Ga je je koninkrijk écht opgeven om overvaller te worden? De keuze... //overvalt// je een beetje. Hah! [[Wordt Elegast's sidekick|Sidekick]] [[Ga terug naar je kasteel|Terug zonder te stelen]]

En in een dramatische handbeweging doe je je rechterhandschoen omhoog. Er zit inderdaad bloed aan! Er klinken geschokte geluiden door de hele hofzaal, maar Eggerics blik wordt enkel een //tikkeltje// norser. Elegast beaamt: "Als Eggeric dit niet toe wil geven, zal ik hem voor zonsondergang tot een tweegevecht dwingen!" "Hah! Dacht je écht dat ik mijn *leven* op het spel zou zetten voor een gevecht met een //verbannen dief//? Ga tegen je eigen soort vechten!", kaatst Eggeric terug. "Wel, ik ben dan wel een dief, maar geen moordenaar!" Karel is het zat: "Normaal gesproken had ik je allang op laten hangen, maar een duel is ook interessant. Als Elegast een duel wil, kan 'ie wettelijk een duel krijgen." Eggeric begint te zweten... Karel heeft het laatste woord: "Oke, om drie uur dan? Uitstekend, ik laat de arena opzetten." "Psst, Elegast!", fluistert Karel Elegast toe. "Als je wint, mag je z'n vrouw wel hebben. Ik bedoel, hun relatie was toch al op de klippen gelopen, dus ik zie geen probleem! Probeer in leven te blijven!" [[Tijd voor een duel]]!

Wel, het zijn de middeleeuwen, dus een beetje drama in de vorm van een duel kan er altijd wel in. Elegast arriveert net iets eerder in de geïmproviseerde strijdarena en gebruikt zijn complete voorbereidingstijd om gebeden te maken. Eggeric vind dat niet nodig, en walst goed bepantserd en woest de arena binnen. Ze rijden op elkaar in, lansen vooruit stekend, maar bij de eerste slag valt Eggeric gelijk van z'n paard af! "Wel, ik zou oppassen, vriend!", dreigt Eggeric. "Als je nu niet van je paard af stapt, maak ik niet alleen jou af, maar ook ''je paard!'' Het zou toch zonde zijn van dat grote, sterke paard, nietwaar?" Oh nee toch! Eggeric probeert je emoties te bespelen door te dreigen je paard af te maken! Maar daar heb je 't niet zo op. "Wel, ik kan je ook gewoon neersteken nu ik een oneerlijk voordeel heb. Maar ik ben niets voor niets een ridder--ik moet en zal mijn ego strelen en eer verdienen!" [[Wacht tot Eggeric weer opstaat]] [[Nee wacht, ik steek 'm toch nu gelijk neer!|Gelijk neersteken]] [[Wordt Eggeric, val Elegast aan nu hij het niet verwacht|De laatste klap van Eggeric]]

Nadat je buiten gedurende een paar uur de buit van Elegast steeds over enkele nette stapels hebt verdeelt, komt hij met de mededeling dat hij nog één laatste object wil stelen. Het gaat om de ultieme schat. "Niemand kan omschrijven hoe prachtig het is. Er hangen honderd bellen van rood goud aan. Ik wil het stelen, zelfs al word ik erdoor opgehangen." "Dat klinkt best vet!", zeg jij. "Wat is het?" "Een //zadel//." [[Kunnen we misschien iets, erm, vetters stelen?|Iets coolers stelen]] [[Ik denk niet dat we hem van gedachten kunnen laten veranderen. Laat 'm gewoon zijn eigen ding doen.|Zadel]] [[We hebben eigenlijk al best veel, laten we 'm peren!|Peren]]

Elegast bedenkt zich abrupt. "Nee wacht, ik haat de koning toch. Laten we daar maar gewoon inbreken, het kasteel is toch lekker dichtbij." Adelbrecht toch! Het lijkt dat je plan in het water gevallen is. Je kunt je er nog proberen uit te praten door het onderwerp abrupt te veranderen, of anders kun je gewoon eens kijken wat er gebeurt. [[Eens zien wat er gebeurt]] [[Nee, nee! Wacht! Slecht idee!|Eggeric]]

Elegast doet het kruid in, fluit even, en voordat 'ie het weet komt er een heel leger aan vlinders naar binnen gevlogen. Ze gaan op alle draden zitten, zodat hij precies weet welke route genomen moet worden, zonder het alarm af te zetten. Hij hoeft niet eens spannende salto's of flikflaks te maken! (Niet dat dat heel makkelijk zou gaan in zijn harnas, maar toch...) Als hij het juweel uit zijn standaard hebt gewrikt met zijn breekijzer, pakken de vlinders hem op, en zetten 'm buiten bij de stapel met buit weer neer. Adelbrecht kijkt adembenemend toe. "Oke, dat was dat! Mag ik nu het zadel nog stelen?" Wat zeg jij? "[[Dat zadel kan er ook nog wel bij...|Zadel]]" "[[We hebben nu wel genoeg, denk ik. Wegwezen!|Peren]]" Je paard hinnikt in de verte.

Je wacht rustig tot Eggeric op zijn paard terug is geklommen. Ergens zie je in de verte koning Karel ongeduldig met zijn vingers bewegen. Eggeric, daarintegen, heeft al zijn energie weer terug en bereid zich voor op een nieuwe aanloop met zijn paard. Nu begint het grote slotgevecht! Ik denk dat het echter genoeg is om te zeggen dat het de heftigste strijd ''ooit'' was, de vonken er vanaf vlogen, en het ''leek'' alsof hun helmen in de fik stonden. Na een paar uur is Karel het zo onderhand wel zat en bid: "God, zou je niet misschien een einde kunnen maken aan dit gevecht? Ik word hier toch zo moe van. Alvast bedankt. Groetjes, Karel de Grote." Precies op dat moment steekt Elegast Eggeric neer! Perfecte timing. [[Niet cool, ik wil een uitgebreider verslag van het gevecht!|Een uitgebreider verslag]] [[Wat een extreem bevredigend einde van het plot. Ik ben voldaan.|Epiloog]]

Terwijl Eggeric zijn paard terug op aan het klimmen is, gebruik je het zwaard dat je van de koning hebt gekregen (raad eens van welke kleur goud het gemaakt is? PLOTTWIST: ROOD GOUD), en mikt op Eggeric's nek. Het werkt, en Eggeric's hoofd valt eraf en spat uit elkaar op de grond. Daarna valt de rest van zijn lichaam op de grond en spat ook uit elkaar! Nu is je zwaard pas écht van rood goud gemaakt. Terwijl Karel dit ziet, denkt hij "Godzijdank!", en dat is het einde van dit verhaal! [[Epiloog]]

Vooruit dan maar... De blikken van Elegast en Eggeric kruisen elkaar terwijl ze langs elkaar rijden. Ze zien elkaars angst, verlangens, en vrees, die ze aflezen in hun zweetdruppels. De lansen schrapen elkaar, die de verf op de wapens omzet in vonken, die de zweetdruppels laten oplichten. Ze zijn nooit zo klaar geweest als op dit moment. Elegast richt zich naar de hemel, en wordt omringd door een verblindend licht. Als het dooft, zijn z'n ogen vervangen door heldere lichten, staat de helm in de fik, en is zijn paard en harnas puur wit geworden. Eggeric lijkt even te schrikken, maar roept snel terug: "Je denkt dat je de enige bent die dat soort trucjes heeft, nietwaar?" Daarop pakt hij er een flacon bij die een transparante, rode vloeistof bevat. Hij drinkt hem helemaal leeg, waarna een donkere rookwolk hem omhult. Als de bliksem iedereen verblind, staat daarna ook Eggerics helm in de fik. En hij heeft een cool schedelpaard! Da's niet eerlijk... De twee rijden weer op elkaar in, en voor een tijdje is er alleen een rookwolk zichtbaar waar soms alleen een hoofd, ledemaat, or scheldwoord in zichtbaar is. Als het een paar uur later eindelijk opklaart, zijn de twee duidelijk uitgeput. Maar Elegast maakt gebruik van de situatie om een aanloop te nemen! Hij laat zijn paard parallel van Eggeric rennen, springt vervolgens van zijn paard af, en gebruikt zijn lans als pogostok om zichzelf terug omhoog te lanceren! Hij schopt zo tegen Eggerics hoofd aan, wat spontaan de ruimte inschiet, tegen de maan terug stuitert, en tegen de rest van lichaam aanvliegt, waardoor het geheel van het paard af valt en op de grond uit elkaar spat. Oké, was dat episch of niet? Dan kunnen we nu verder met het saaie [[Epiloog]].

Dus Eggerics kameraden worden weggesleept en opgehangen. Ze proberen je nog om te kopen, maar je hebt toch al veel meer geld dan je ooit in je leven op zou kunnen maken, dus ze zijn alsnog de pineut. Ik weet niet waar je voornemen om minder mensen op te hangen is gebleven, maar hé, jouw wil is nog steeds wet! Weet je nog dat je had beloofd je zus aan Elegast te huwen als hij zou winnen? Blijkbaar was dat niet nodig--ze vielen sowieso al als een blok voor elkaar. En leefden nog lang en gelukkig. En nu is het toch echt afgelopen! Moraal van het verhaal: Laat God al je problemen oplossen. Je bakt er zelf toch niets van. Amen. ''Dit is het einde van het originele verhaal! Als je zin hebt, kun je het verhaal nu terugspoelen of [[terug naar het begin|Begin]], en andere keuzes proberen te maken. Probeer alle eindes te vinden! Veel plezier.''

Je richt je ploeg naar beneden, gaat erop zitten, en bedenkt wat je volgende actie zal zijn. Je weet dat deze dingen gebruikt worden om grond weg te graven, maar dat is meestal niet dieper dan een paar centimeter--als je onder de gracht door wilt, zul je een flink stuk dieper moeten! Plots slaat de bliksem in. Je ploeg begint als een speer voort te maken, en na een paar seconden zich een weg in de grond te hebben geboord, ben je eindelijk ondergronds! Je weet niet precies hoe diep de kasteelgracht is, dus je gaat ver ondergronds, en pas als je //zeker// weet dat het veilig is, boor je weer omhoog! Je komt uit in de koninklijke kerkers. [[Infiltratie geslaagd!]]

Je bent nu, alleen, in het onbekende kasteel. Na een paar kamers verder te lopen zonder iemand tegen te komen, beland je in een soort vergaderzaaltje. De muur is volgeklad met aantekeningen, en touw verbindt meerdere schilderijen van voorwerpen en plaatsen die met jou te maken hebben. Er hangen een paar mooie portretten van jou, Keizer Karel, aan de muur, de meeste ervan met //meerdere// messen erdoorheen. Als laatste hangt er een grote landkaart aan de muur met alle gebieden die jij bezit, maar deze is gemarkeerd met talloze kruisjes, en in het groot de tekst "BINNENKORT ALLEMAAL VAN MIJ! -E. v. E." Wacht even, is dit waar de engel je voor waarschuwde? Als iemand van plan was om de troon over te nemen zou dat inderdaad een levensgevaar voor jou zijn. Je weet immers hoe dat met al die andere keizers en koningen is vergaan! Je weet nu dat iemand van plan is een een aanslag te plegen, maar je weet nog niet wie of wat. Je zou [[terug kunnen gaan om voorbereidingen te maken|Je hebt genoeg gehoord]], [[meer details vergaren]], of... [[beginnen dingen te stelen]]? Dat is immers wat God je opgedragen had om te doen!

Terwijl je dat aan het doen bent, krijg je een nog veel beter/slechter idee... (omcirkelen indien van toepassing) Je kan ook je ploeg in een van de katapulten laden! Dan kun je die eerst afschieten, en daarna jezelf! Je laad je gestolen ploeg op de katapult, en richt die... [[hoog]] [[laag]]

Voor je het weet sta je bij je eigen kasteel op de stoep. (Of ja, je stond op de brug. Maar dat terzijde...) Iedere bewaker ligt nog //steeds// te slapen, dus je kunt direct naar binnen lopen. Je leidt Elegast via de kortste weg het kasteel in. Je hebt het kasteel zelf laten bouwen, dus //tuurlijk// weet je alle geheime doorgangen, én ook de locatie van alle schatkamers, etensvoorraden en kluizen. Het is hofdag morgen, dus er zijn al een hele hoop waardevolle dingen uitgestald die //relatief// slecht beveiligd zijn. Uiteindelijk kom je op je eigen slaapkamer uit--je bewaart namelijk een hoop van je meest kostbare bezittingen op je eigen kamer. Je moet natuurlijk wel je ego in stand houden! Dit was ook waar je de opdracht van de engel had gekregen. Da's alweer even geleden, of niet? Je herinnert je het als de dag van gisteren... Plots merk je iets op. Er ligt iemand in je bed... je ziet een ademhaling onder de dekens, en er komt zacht gesnurk vanaf, maar je kan niet zien wie het is. Elegast breekt oogcontact met je kroonjuwelen om te zien waar je naar kijkt. "Daar ligt 'ie dan... Onze rottige koning. Heeft mij niets anders dan ellende bezorgd." Hij trekt zijn zwaard erbij. "Ga eens aan de kant, Adelbrecht." Erm... dit voelt niet goed. Wat wil je doen? [[Stop Elegast door je identiteit te onthullen!|Je begint te vertellen]] [[Doe het zelf!]] [[Kijk wat er gebeurt!]]

Vooruit dan maar. Om heel eerlijk te zijn, is koning zijn ook alleen maar saai. Dingen stelen is opwindend, en alhoewel je er nog best slecht in bent, lijkt Elegast je een goede leermeester. Als ze bij je kasteel de volgende dag erachter komen dat de koning verdwenen is, raakt het hele land in chaos. Uiteindelijk pakt Eggeric het hele zaakje op om een of andere reden, maar wordt al snel opgehangen als blijkt dat hij echt een vreselijke koning is. En dan bedoelen we niet 'vreselijk' in de zin van 'kwaadaardig', maar meer 'belabberd'. Het duurt even, maar uiteindelijk vormen jij en Elegast het perfecte dievenduo. Stelen van diegene die voorop lopen, en teruggeven aan de deelnemers achteraan--de mensen noemen je vaak het 'blauwe schild' van de samenleving. Je haalt zelfs Robin Hood in qua populariteit in de moderne popcultuur! Elegast komt echter nooit achter je échte identiteit, zelfs niet met al deze aanwijzingen. Je komt wel meer over Elegast te weten, inclusief zijn tragische achtergrondverhaal. Jullie sterven oud, gelukkig, en heel, héél rijk. HET EINDE

Je gaat terug naar het kasteel met je buit, en gaat slapen. (Niemand merkt de extra zak buit op in je slaapkamer, aangezien er overal al onbetaalbare snuisterijen liggen. Je kamer is praktisch een middeleeuwse versie van Dagobert Duck's geldpakhuis.) Als je wakker wordt, is het hofdag! Een gezellige dag waarbij iedereen je onderdanigheid aan jou laat zien door jou waardevolle cadeaus te geven. De dag begint met een overheerlijk feestma-- FLATS! Op het moment dat je de deur van je slaapkamer opent vliegt er gelijk een pijl op je af die ook nog eens raakt! Wel dan! Toen je het had over "waardevolle cadeaus" bedoelde je niet de sarcastische interpretatie daarvan. Uit nieuwsgierigheid om toch nog te kijken hoe waardevol dit laatste cadeau is, draai je jouw hoofd naar je borst toe. Tot je genoegen is deze pijl verworven uit het fijnste eikenhout, het staal verworven uit de meest recent ontdekte ijzerbronnen en verwerkt door de meest professionele pijlmakers in heel Frankrijk! Daarna val je dood op de grond neer. Als mensen je later terugvinden, komen ze er mede dankzij Eggeric toch te weten wat je die avond had uitgespookt: je hebt een ploeg vernield, een inbraak gepleegd, en zelfs slaapmiddelen aan iedereen in het hele kasteel toegediend! Toen gaf niemand meer iets om je. Eggeric komt aan de troon, maar iedereen haat hem nog steeds dus dat duurt niet zo heel lang. HET EINDE

Met één enkele beweging heb je jezelf omgedraaid, je wapen erbij gepakt en op de nek van het figuur onder het bed gericht. Je hoort een heel vleselijk geluid en een fractie van een seconde na je slag komt er een hoofd onder de lakens uit gerold en valt in een bloederig plasje op de grond. De Elegast deinst een stapje terug. "//Zo// extreem was nou ook weer niet mijn bedoeling, maar vooruit dan maar..." en stopt zijn wapen weer terug. Daarna bukt hij om de afgehakte tronie op te kunnen pakken. Je durft bijna niet te kijken, [[maar je wilt het toch zeker weten|De dubbele koning]]...

Je eigen bloederige gezicht staart je terug aan. Opeens lijkt het kasteel weer in level te komen, stemmen praten zo snel dat de echo ze niet meer bij kan houden en stalen voetstappen klinken steeds luider en in grotere getale. Elegast pakt je bij de hand en trekt je via de ontsnappingsroute naar buiten. Wonder boven wonder weet je wachters voor te blijven totdat je een einde van het kasteel vandaan bent--waarschijnlijk omdat ze net zo verbaasd zijn over de ontwikkelingen van vanavond als jij dat bent. Nieuws van het overlijden van koning Karel spreid zich al ver vooruit, sneller dan dat jullie kunnen vluchten. Niemand lijkt precies te weten wat er gebeurd is. Je zou het uit kunnen proberen te leggen, maar //niemand// zou je ooit geloven. Elegast herbergt je in zijn schuilplaats voor de tijd zijnde, voert je en geeft je training. Later, zodra hij je goed genoeg acht, gaan jullie samen op inbraken en berovingen terwijl het koninkrijk zich opnieuw op probeert te bouwen en de oude koning vergeten. Jij bent de laatste in het land die de koning vergeet, en de volledige identiteit aanneemt van... Adelbrecht. HET EINDE

Één zwaai van de arm van Elegast zorgt ervoor dat de lakens op de grond vallen. Op het bed verschijnt een slapend figuur. Hij ziet er inderdaad precies uit als de koning, maar Elegast merkt dat er iets niet in de haak is. "Serieus? Je vermomt je als de koning, gaat in zijn bed liggen om een aanslag te kunnen plegen, en valt dan zelf in slaap, **in het bed van je doelwit**? Belachelijk! Wie heeft deze idioot gestuurd?" Je zou het zelf niet opgemerkt hebben, maar deze Karel lijkt inderdaad een nepperd te zijn. Dat zou jij zo snel nog niet gezien hebben, ook al is het een kopie van jou! Ondertussen duwt Elegast het bed omver, en terwijl de ruw gewekte sluipmoordenaar wakker wordt, springt Elegast er met een zwaard bovenop. "Vertel! Wat spook je hier uit?" "Aaaah! Genade, genade! Ik zal álles vertellen!", schreeuwt de amateur-moordenaar. "Het is Eggeric--van hem moest ik de koning omleggen zodat hij de troon over kan nemen!" Natuurlijk, het zal Eggeric ook weer eens niet zijn. Hij heeft al een paar staatsgrepen geprobeerd, maar ze zijn allemaal op hilarische wijze mislukt. Nu je erover nadenkt is het alweer een tijdje sinds je iets van 'm gehoord hebt... Elegast pakt de moordenaar op, zoekt de dichtstbijzijnde plonsplee, en duwt hem er net zo lang doorheen totdat hij er compleet doorgeduwd is en in de gracht landt. Je ridder in hoge nood klopt zijn handen schoon. "Oké, ik denk dat ik even een spionagemissie ga doen bij Eggeric. Ik weet al hoe laat het is, zowel letterlijk als figuurlijk, maar ik heb meer bewijs nodig." Hij loopt weg, maar voordat hij de kamer uitloopt, draait hij zich om: "Hé, kun jij hier blijven om de koning te waarschuwen? Je kent de weg, toch?" Je knikt ja, en zodra je Elegast niet meer hoort, ga je weer terug in je eigen bed liggen. [[Wat zou er morgen toch gaan gebeuren?|Tijd voor een vergadering]]

Je legt je geheime raad de situatie voor en samen bedenken jullie een tegenplan: 1. Ga gewapend in de ridderzaal staan 2. Zet daar een paar lagen soldaten omheen 3. Maak iedereen af die in de buurt probeert te komen! 4. ==Bloed vloeit alle kanten op== Profit! En het plan werkt--als je Eggerics volgelingen laat fouilleren, blijken ze véél meer wapens bij te hebben dan nodig is. Eggeric zelf laat je met jou en je complete leger opsluiten in de ridderzaal, en hij blijkt ook nog een compleet arsenaal bij zich te hebben. "Wel, wat is dit nu weer? Beschuldig je mij, Eggeric van Eggermonde, écht van verraad? Dat zou je veel vrienden kunnen kosten! Als je een klokkenluider hebt, daag ik 'm graag uit tot een duel tot de dood." //Precies// op dat moment stapt Elegast de zaal binnen--nadat hij een brief van de koning ontving, is hij zo snel als 'ie kon naar de troonzaal geracet op zijn paard en zijn gloednieuwe zadel. "OBJECTION! Ik was gister op je slaapkamer, je vertelde over je plan de koning om te leggen, over alle medeplichtigen, en daarna sloeg je je vrouw." "Ha! Belachelijk!", antwoordt Eggeric. "Was je ons aan het begluren, huh? Dat is inbreuk op onze privacy! En heb je enig bewijs van dat dit is gebeurd?" "Jazeker", zeg je, en je laat je [[rechterhandschoen zien]]...

Wel, die Elegast was uiteindelijk alsnog een teleurstelling. Wat jammer nou. Je gaat gewoon in je eentje verder. [[Weer terug bij af.|Alleen uit stelen]]

Je vertelt wie je bent, de stem die je hebt gehoord, en het avontuur wat je bent begonnen. Het duurt een tijdje voordat je klaar bent, maar in al die tijd luistert Elegast aandachtig naar je verhaal. Door je koninklijke speeches ben je best wel goed geworden in het overbrengen van je boodschap, op zo'n manier dat mensen het boeit. Net als je jouw verhaal afrondt, pakt Elegast zijn zwaard en houdt het op je keel. 'Wat een lariekoek!' schreeuwt hij voluit. "Heb je ook maar //enig// bewijs van dit onzinverhaal?" In reactie op die uitspatting verwijder je het doek op je schild, waarop luid en duidelijk het koninklijke logo staat. Elegast neemt gelijk een paar stappen terug. "Oh, het spijt me! Oh nee...", zegt hij. "Ik wist niet... ik wist niet met wie ik te maken had. Ik heb u... wederom... gefaald..." Er lijkt lichtjes gehuil onder het harnas vandaan te komen. Anders dan de krokodillentranen van daarnet, voelt het oprechter. Je begint bijna medelijden te krijgen met het figuur onder de helm. [[Blijf hier.|De helm van Elegast]] [[Ga verder zonder Elegast.]]

Terwijl je de katapult hoog afstelt en lanceert, blijkt je voet nog aan een van de touwen van de ploeg vast te zitten. Dus zodra je het zwikkie lanceert, wordt je ook mee naar boven getrokken! Oeps. Gelukkig haalt de ploeg het dak en val jij op een stapel zachte kussens. Nadat je jouw voet hebt bevrijd, kun je het kasteel in met een trap naar beneden. [[Infiltratie geslaagd!]]

Je richt de met de ploeg geladen katapult laag op het kasteel, en vuurt het af. De katapult vliegt door de lucht en komt met een vaart tegen het touw aan wat de loopbrug naar boven houdt, waardoor het kapot gesneden wordt! Het andere touw wat de brug omhoog houdt kan het gewicht niet alleen aan, waardoor deze langzaam naar beneden takelt totdat je er gewoon overheen kunt lopen. [[Infiltratie geslaagd!]]

Het is al laat en je bent moe, dus je zal morgen gewoon even moeten bedenken wie je de schuld wil geven voor deze staatsgreep. Je komt gelijk uit bij Eggeric, iedereen heeft een hekel aan hem, dus hij is een makkelijke zondebok. Je verzint er wel een leuk verhaaltje bij en huurt een geloofwaardige figurant in, die getuigt in jouw voordeel, en daarna Eggeric afmaakt in een duel, zodat je hofraad je ook gelooft. Je gaat terug met je paard, gaat slapen, [[en roept in de ochtend gelijk iedereen bij elkaar...|Tijd voor een vergadering]]

Na wat zoeken kom je uit in de grote hofzaal. Er staat een grote tafel, veel ongenuttigd eten, en een twintig meter grote versie van Eggerics lelijke tronie kijkt je vanaf achter de troon aan. Eggeric! Die ken je wel. Ik bedoel, je wilde liever dat je hem niet kende, want het is zo'n vervelend rotjoch. Maar je zit toch aan 'm vast om de een of andere reden. Zijn naam (Eggeric van Eggermonde) zou ook kloppen met de initialen op de kaart van daarnet... Aan het einde van de troonzaal zit een rijk versierde deur, waarachter een luid geronk te horen is. Opvallend is het totale gebrek aan bewaking. Je wist dat Eggeric gierig was, maar dit spant de kroon--in het specifiek, de kroon waarvan het lijkt dat hij die over wilt nemen... [[Je doet zachtjes de deur open.|De deur openen]]

"Laten we dan maar dingen gaan stelen!". denk je bij jezelf. Immers, als deze "E. v. E." een aanslag wil plegen, zal hij mensen moeten betalen om dat plan in gang te laten blijven--dus als je nu alles steelt, is het plan van de baan! Met dat idee doe je gelijk de eerstvolgende beste deur open en je vindt gelijk de jackpot: een kamer met een berg goud, gestapeld tot het plafond, en op het plafond gaat de stapel aan de zijkant ook nog steeds verder op de een of andere manier. Er is echter veel te veel goud. Om je plan om de aanslag te dwarsbomen ook daadwerkelijk in actie te zetten, moet je //alles// stelen. Maar met je huidige tijdsdruk en conditie gaat je dat niet lukken. Je zult dus iets anders moeten verzinnen. Je kunt [[alles vernietigen]] of [[het op wat voor manier dan ook verstoppen|Verstop de schat]].

Een hofnar heeft je ooit geprobeerd te demonstreren hoe je explosieven maakt, maar de wachters grepen op tijd in. Je hebt echter nog flarden onthouden, en na even wat spulletjes gezocht te hebben heb je een zelfgemaakt explosief in handen. Je verstopt het in de schatkamer, legt de lont aan tot iets buiten de kamer, steekt het aan en maakt dat je weg komt! Als je eenmaal buiten bent, zie je echter dat er nog niets gebeurd is. "Hmm, zou ik mij vergist hebben met d--" BAM! Je kijkt geschokt toe hoe jouw explosie //veel// meer kasteel wegvaagt dan dat je van plan was: het kasteel zelf is nu namelijk een dwarsdoorsnede geworden! Er is een laag aan kamers compleet weggevaagd waardoor je nu zonder obstakels naar de tweede laag kan kijken, waarbij mensen opgeschikt en verontrust naar de schade kijken. Het zal ook niet lang duren voordat ze jouw spotten, dus je springt op je paard en sjeest er vandoor! [[De volgende dag]]...

Terwijl je na aan het denken bent over hoe je deze schatten het beste kan vernietigen, leun je tegen een spalk aan. Een spalk die, naar het schijnt, van kritiek belang is voor het ondersteunen van het kasteel, maar ook een spalk die, zo zie je maar weer, niet vreselijk stevig is en makkelijk omkiept. Na de eerste aanraking met de balk merk je al dat er iets mis is, en sprint je de kamer uit! Als je door de deurpost springt, zie je de vloer achter de deur schuin wegvallen. Je draait je om, en ziet alle muntjes langzaam wegrollen door de schuine vloer. Je ziet dat er in de hoek van de kamer waar daarnet de spalk stond, maar nu de vloer heen helt, een gat is ontstaan. Erdoorheen kan je nog net de gracht zien voordat het wordt gevuld met muntjes, en niet veel later hoor je het oorverdovende geluid van een hoop ijzer dat in water valt. Het lawaai maakt het kasteel wakker, dus je maakt dat je weg komt! Eenmaal buiten kijk je nogmaals naar de schade die je hebt aangericht: het waterpijl in de gracht is zeker weten hoger dan daarnet, en de muntjes druipen nog steeds het water in zonder dat je kan zien waar ze stoppen met zinken. Vanuit het kasteel hoor je een boze stem roepen: "TOEN IK HET OVER EEN 'BANKSTORTING' HAD, BEDOELDE IK DAT NIET ZO LETTERLIJK!!" [[De volgende dag]]...

De volgende dag, als je weer hoog en droog in je eigen kasteel zit, hoor je geruchten van de schade aan het paleis van een van je rivalen. Wonder boven wonder is er niemand gewond geraakt, maar de complete schatkamer was verdwenen, waarna de status van deze rivaal net zo snel zakte als z'n kasteel toen die uit elkaar viel. Er in ongetwijfeld sprake van sabotage, maar er zijn geen aanwijzingen voor de identiteit van de aanstichter gevonden, behalve dan dat er een ploeg op een //ongebruikelijke// locatie is aangetroffen. Maar niemand wordt genoeg betaald om het helemaal uit te willen pluizen. Geen mens zou je ooit geloven als je zou zeggen dat jij de aanstichter hiervan was, en als je het al zou zeggen zouden ze je alsnog van de troon stoten omdat je onzin aan het uitkramen bent. Maar nu, iedere keer als iemand over het gerucht spreekt, krijg je altijd enkel een binnenpretje en een dikke, vette glimlach op je gezicht. HET EINDE

Eenmaal door de deur heen geglipt spot je inderdaad een slapende Eggeric! Zijn vrouw ligt langs hem, en er staat iets te glimmen onder een stolp in de hoek van de kamer. Eggeric lijkt niet zo lekker te slapen, maar heeft je binnenkomst nog niet opgemerkt. Sterker nog, hij lijkt iets te mompelen in zijn slaap: "Koning Karel... morgen dood... Frankrijk... van mij..." Hij lijkt zo'n obsessie te hebben met zijn plannen dat hij er zelfs nog over aan het dromen is. Aan de ene kant best schattig, maar aan de andere kant redelijk cru voor jouw. Je kunt er beter iets aan doen voordat het te laat is. [[Ga onder z'n bed liggen en steek 'm neer!|Eggeric Dood]] [[Maak 'm wakker en begin een monoloog over hoe dom hij is|Het monoloog]]

Ergens haal je een emmer water vandaan en gooit die leeg in het gezicht van Eggeric. Na gewend te zijn aan het feit dat hij wakker en nat is, vraagt hij: "Wat is de bedoeling hiervan?" "Karel hier. Ik kwam er zojuist achter dat je een staatsgreep aan het plannen bent." Zodra Eggeric snapt dat er een nobel iemand zich in zijn kamer bevindt, verandert zijn toon compleet: "Een s-s-s-staatsgreep? Mijn beste koning, hoe komt u toch op het idee?" Jij antwoord: "Je planningskamer, je eerdere "pogingen" om de macht over te nemen, en je mompelde erover in je slaap. Oh, en God heeft me hier soort van over gewaarschuwd." Hier heeft Eggeric niets tegen in te brengen. Hij gaat neergeslagen zitten en zachtjes huilen, daarna hard huilen, daarna middelmatig hard huilen en dáárna //krokodillentranen// huilen. "Het spijt me! *snik* Ik zal het no-o-ooit meer doen!" Je besluit de kamer te verlaten en terug naar huis te gaan, maar het gekrijs echoot nog door totdat je een paar kilometer van het kasteel vandaan bent. Daarna hoor je nooit meer van Eggeric, staatsgreep of anders. Over het algemeen ben je best tevreden over deze avond! Je hebt alleen niets gestolen, dat is dan wel weer een beetje jammer. Daarom interpreteer je de opdracht van God wat ruimer door te "stelen" van je volk met een extra belastingverhoging. Ah, heerlijk! HET EINDE

Het is donker in de grot die Elegast zijn thuis noemt. Aan de muur hangt een kaart van de regio, en wat aantekeningen hangen er omheen--voornamelijk verschillende "Gezocht"-posters met op ieder een ander bedrag aan vindgeld. Elegast gaat langs je zitten en zet een drankje voor je neus neer. "Vertel je verhaal nog eens, want de eerste keer vond ik het zo ongelooflijk dat ik het verdrongen moet hebben". Je vertelt nogmaals over de engel met de opdracht van God. "Ga uit stelen of sterf morgen... God beveelt het je... wat zou het toch allemaal betekenen?", vraagt Elegast zich hardop af. "Waarom zou God je voor zo'n dilemma zetten, dezelfde God die altijd het beste met ons voorheeft? Je hebt toch niet gezondigd, of wel?" Je antwoordt nét iets te snel: "Nee, natuurlijk niet!" "Laten we eventjes de evenementen op een rij zetten. Als God niet had ingegrepen, had je nu nog in je bed gelegen, en was je waarschijnlijk iets overkomen tijdens de hofdag. Daardoor kwam je ook je ex-medewerker tegen. Dit zijn de constanten die nu anders zijn omdat dat je een instructie van God hebt gekregen." "Maar als God mij deze instructie heeft gegeven, betekent het dan ook dat hij de evenementen heeft veroorzaakt die dit alles in gang hebben gezet? Ben ik simpelweg een speelbal in een groter geheel, het jeu de boules der goden?" "Dat is ook nog altijd mogelijk. Ik zie maar een oplossing: het 'm gaan vragen. De dichtstbijzijne abdij ligt op een heuvel op de heide, en als we ons haasten redden we dat wel." [[Naar de abdij]]!

Onverassend is de abdij potdicht en je hoort geen enkel geluid. Samen met Elegast ram je de deur. Je hebt nog weinig abdijen gezien die leeg zijn als jij ook aanwezig bent, maar het is een adembenemend zicht. "Oké, hoe krijgen we de aandacht van God?", vraagt Elegast. Je herinnert je duidelijk dat de opdracht was om uit te gaan stelen, dus dat doe je ook. Je pakt wat gouden kelken en zilveren kandelaars, maar merkt ondertussen wel op dat de kaarsen op het altaar wel branden. Vreemd! Totdat je plotseling een slanke witte hand op je schouder ziet! Je draait je snel om en ziet een witte dame midden in de lucht hangen. "Gij, Karel de Grote, gij ontheiligt hier dit huis. Zo kom tot inkeer, en roep niet de toorn des Heren over u af..." [[Wegwezen|Wegwezen uit de abdij]]!!! [[Overwin je angst en ga lekker door.|Overwin je angst]] [[Laat alles vallen en probeer met de witte dame te praten.|Praat met witte dame]]

Je overwint je angst en gaat gezellig door met stelen. De dame lost echter op in het niets. Eenmaal buiten verdelen jij en Elegast de buit en scheiden wegen. Het mysterie is nog niet opgelost, maar de opdracht van God is immers voldaan... Als je echter terug bij je eigen kasteel komt staat de witte dame uit de kapel op het dak! Ze staat best ver weg maar je hoort haar vrij duidelijk zeggen dat je vervloekt bent. "Nergens in uw eigen huis, noch waar ook ter wereld, zult gij rust of vrede vinden, nu gij Gods huis geschonden hebt..." En het klopt wat ze zegt! Omdat je dat ene nachtje slaap hebt overgeslagen zul je nooit meer kunnen slapen. Zelfs de beste hofdokters hebben er geen kuur tegen. Ze vinden het echter wel dolkomisch en laten het verhaal opschrijven. Later wordt jouw historie gebruikt als basis voor een attractie in de Efteling! Heb je toch nog iets bereikt met je leven. HET EINDE P.S. Met dank aan Eftepedia voor de citaten van Hugo en de witte dame!

Daar hoef je nog geen milliseconde over na te denken (oke, een microseconde dan): op het commando van de geest laat je alles vallen. "Het spijt me! We proberen alleen de aandacht van God te krijgen. Hij heeft me een vreemde opdracht gegeven die ik nog niet helemaal snap." De witte dame kreunt. "Oh, heeft een van die engelen je dat doorgegeven? Die dingen vergeten altijd de helft van de boodschap die ze moeten brengen. Daarom klinken ze zo vaag." Ze kijkt omhoog. "Ik ga wel even navragen wat er aan de hand is. Kunnen jullie ondertussen de spullen netjes terug zetten?", zegt ze terwijl ze nog transparanter wordt dan ze al is. Een paar momenten later als de abdij weer in ere hersteld is, keert ze terug: "Oké, ik heb het even nagevraagd. Blijkbaar was het idee dat jullie bij Eggeric van Eggermonde in zouden gaan breken, en daar te weten komen dat hij van plan was een staatsgreep te plegen. Maar jullie hebben een verkeerde keuze gemaakt ergens. Volgens mij moest Karel incognito blijven?" "Oh, maar dan!", antwoordt jij met een glimlach. "Daar verzin ik wel iets voor. Eggeric is al langer een lastpak." Je port Elegast: "Als jij nu getuigt over dat je onder hun bed hebt gelegen om ze af te luisteren, en wat bloed op een van je handschoenen laat zien? Daar trappen ze altijd in." Elegast stemt in: "Ik had sowieso wel weer eens zin in een duel tot de dood. Omdat ik ze meestal win." Hij corrigeert snel: "altijd, niet meestal." "Mooi!", zegt de witte dame. "En nu //mijn abdij uit//!" Windstoten duwen jou en Elegast naar buiten, en als je met een mooi boogje door de deurpost heen vliegt, klappen de deuren achter je dicht. Jij en Elegast besluiten wegen te scheiden. Jij komt aan bij je paleis, gaat in bed liggen, valt in slaap, en wordt één seconde later wakker gemaakt door een paar schelle toeters die het daglicht aankondigen. Iedereen wordt langzaam wakker, [[inclusief je geheime raadsleden die je in het geheim nodig hebt voor een geheime vergadering.|Tijd voor een vergadering]]

"Heeeeelph! Eeeen sp-sp-sp-s-s-p-p-OOOOOK!" Je laat alles vallen, rent zo snel als je kan naar de ingang, en maakt dat je wegkomt! Elegast raak je helaas kwijt tijdens je vluchtpoging. Je hebt nog een klein beetje aan buit over, maar je inbraakpoging is grotendeels alsnog mislukt! [[Tijd voor poging twee--of is het al drie ondertussen?|Alleen uit stelen]] [[Meh, ik ben het //zat//! Tijd voor slaap!|Terug zonder te stelen]]

Voordat Elegast door heeft wat er aan de hand is, ben je al achter hem geslopen met een geslepen zwaard en geslepen smoel. Elegast snapt het uiteindelijk, maar te laat. Hij valt van zijn paard af, het zadel met belletjes meetrekkend in zijn val. Als hij de grond raakt, klinkt het net alsof er vlak langs je oren een kerkklok luidt. Dan blijft het stil. Je hebt net een duel om de dood gewonnen tegen een van de meest intimiderende wachters van Karel de Grote, en een van je grootste obstakels om de troon in te kunnen nemen. Het geluk leek niet in je voordeel te zijn vandaag, maar nu lijkt het weer bij te trekken. Nu je in de perfecte positie bent om het publiek te bespelen... wat wil je doen? [[Je kunt er nog wel een aan--daag de koning als volgende uit!|Daag de koning uit]] [[Dwing dat alle aanklachten worden ingetrokken, mét schadevergoeding!|Aanklachten ingetrokken]]

Met luide stem kondig je het volgende aan: "Ik daag Karel de Grote uit voor het volgende duel, nu meteen!" Het publiek reageert geschokt, het hof barst in overleg uit, en deze keer is Karel aan de beurt om een norse tronie te krijgen. Hij wordt in een harnas geladen, en met de spullen van Elegast in de arena gezet. Dan beginnen jullie te vechten! Karel is duidelijk vermoeid, alsof hij nóg slechter dan jouw heeft geslapen vannacht. Je hebt hem binnen een mum van zijn om genade smekend op zijn knieën. "Alsjeblieft, vertel me wat je wilt, en ik zal het regelen!", claimt de doodsbange Karel. Je vraagt hem alle macht over te dragen naar jou en je als koning te kronen. Dit wordt over de komende paar dagen gedaan met vele ceremonies en andere plechtigheden. Eenmaal klaar zit je eindelijk aan je begeerde troon! [[Gefeliciteerd!|Eggeric aan troon, Karel weg]]

"Deze valse beschuldiging is hierbij zélf vals verklaard!", schreeuw je zo hard als je kan naar iedereen die het horen wil (iedereen dus). Het hof komt onmiddellijk in actie en overhandigen je een certificaat wat alle aanklachten terugdraait. Ze hebben wel je naam verkeerd gespeld: "Ekster-Rik van Heks-D'r-Mondje". Uiteraard hoort daar ook een fikse schadevergoeding bij. Dat komt goed uit, want vanmorgen kwam je er opeens achter dat een hoop van jouw buit in je eigen kasteel opeens verdwenen was. Dit maakt dat verlies echter wel meer dan goed. Er zitten wel wat voorwerpen tussen die verdacht veel lijken op wat jij in je kluis had liggen? Ach, het zal wel niks zijn--alle schatten lijken immers op elkaar. Met de schatten terugrijdend naar je kasteel, laaf je jou daarna aan een luxe leventje. Niet veel mensen horen meer van je tenzij ze geld van hem willen hebben. Als Eggerics kasteel in ons moderne tijdperk een vrij toegankelijk monument wordt, zijn alle kamers in perfect staat bewaard--alleen de schatkamer is leeg. Verwacht wordt dat de schat geroofd is, maar er wordt ook gezegd dat Eggeric met zijn laatste adem de schat naar een geheime locatie heeft gebracht. Uitzoeken waar de schat naartoe verdwenen is blijft een serieuze hobby van meerdere zelfverklaarde architecten die allemaal zeggen de schat te doneren aan een museum maar het stiekem voor zichzelf willen houden. Geen van die archeologen zijn ooit teruggevonden. HET EINDE

Het is geen geheim dat de relatie met je vrouw niet als te best is, en dat is niet veel beter geworden toen je haar broer van de troon stootte. Relatietherapie bestaat nog niet echt in de middeleeuwen, maar er is en blijft altijd één plek om al je problemen op te kunnen lossen: de kerk! Na een godsdienst bijgewoond te hebben, en tijdens het biechten wat goud door het hokje geschoven te hebben, praten jullie met een priester die jullie wilt helpen. Zodoende komen jullie iedere week bijeen. Je vrouw en jij doen aan teambuilding, leren elkaar beter kennen, en lossen jullie geschillen samen op. Ze ziet er eerst nog niet zo het nut van in, maar staat open voor de ervaring, later is ze gemotiveerder. Zo komt het punt dat jullie relatie weer opbloeit en als koningin in dienst treed. Het volk is al gelijk verzot op haar, en jij valt stukje bij beetje meer op de achtergrond. Dit zorgt ook voor een vervroegde emancipatie in machtsposities, waardoor er meer geschillen diplomatisch worden opgelost, waardoor er minder oorlog wordt gevoerd, waardoor de middeleeuwen maar slechts één middel//eeuw// wordt en de technologische vooruitgang snel vordert omdat niet iedereen meer constant bezig is elkaars land af te pakken. Aan het einde van je regeringsperiode leidt je het begin van de industriële revolutie. HET EINDE. Moraal van het verhaal: als niet iedereen bezig was met oorlog voeren hadden we nu al hoverboards gehad. P.S. Jullie krijgen samen drie kinderen: Egglantine, Eggmane, en Eggad.

"Wel, laten we aan het werk ga-", probeer je te zeggen als de deur van de troonzaal open wordt geramd! "SIRE!", schreeuwt een afgematte verkenner. "Onze regio in het noorden is compleet overstroomd! Wat moeten we er tegen doen?" [[Laten zo!|Keuze 2]] [[Dijken bouwen?|Keuze 2]] [[Hoe moet ik dat nou weten? Ik ben koning, geen waterkeringsexpert!|Ministerie]]

Oh ja, dat klinkt echt als het eerste ding wat ik zou doen als ik koning zou zijn! Boeken lezen! Dat is echt iets wat je niet kan doen als je geen koning be--wacht, wat zeg je? Niet iedereen in de middeleeuwen is geletterd? Wel, dan moet je het zelf maar weten! Je haast je naar de kasteelbibliotheek, maar je raakt verdwaalt omdat het gebouw zo groot is. Een paar soldaten wijzen je de weg, en dat is genoeg om de kamer te vinden. Het is een grote bibliotheek, en meerdere bibliothecarissen zijn bezig de verzameling op orde te houden. Vervolgens raak je verdwaald in de bibliotheek zelf! Het duurt even voordat je alles bij elkaar hebt gevonden hebt wat je interessant lijkt. [[Je kijkt naar je verzameling van boeken|Verzameling boeken]]...

Je geeft toe aan jezelf dat je niet echt gedacht had het zo ver te schoppen met je staatsgreep, en niet verder gepland had dan je kroning. Met deze stapel boeken lijk je dat te kunnen fixen! Je leest dag en nacht door over alle lectuur gerelateerd aan regeren die je maar kunt vinden, terwijl je langzaam probeert je theorie in de praktijk toe te passen. Zodra je alles begrijpt, onderzoek je nieuwe onderwerpen en brengt daar boeken over uit, en je sponsort wetenschappers om jouw theorieën te bewijzen. En omdat je wilt dat iedereen jouw werken ook kan lezen, verklaar je de oorlog aan de ongeletterdheid. Je nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat veel van de moderne wetenschap al vroeg uitgevonden wordt! Je gaat de boeken in als de slimste koning ooit. In plaats van dat mensen nu "Eureka!" zouden zeggen, wordt nu "Eggeric!" uitgeroepen. En dat is het einde van deze eggstreem eggenaardige eggsay. HET EINDE

Je pakt de dichtbundel op en bladert er doorheen. De titel is "Suprisegedichten: Sinterklaas en de onwaarschijnlijke gebeurtenissen die pakjesavond keer op keer proberen te verpesten". Als je aan het bibliotheekpersoneel vraagt hoe ze aan dit manuscript zijn gekomen (want de pagina's zijn een stuk witter en //rechthoekiger// dan dat jullie momenteel kunnen maken), blijkt dat ze het hebben gevonden in één van de glimmende doosjes die willekeurig leken te verschijnen én verdwijnen in de buurt van een groep kinderen die een kruistocht aan het lopen was. Vreemd! Je bladert het open en ziet een index voor de gedichten: [[2014: Lightsaberduel|2014]] [[2015: Slee met wielen|2015]] [[2016: Rijmrobot|2016]] [[2017: Tijdreizen en slechte filmverwijzingen|2017]] [[2018: De sinistere sints|2018]] Uiteindelijk besluit je dat je er niets van snapt en gooi je het document terug op [[de rest van je verzameling biebboeken|Verzameling boeken]].

Het boek over de uitgang van de bieb lees je in één adem uit, zo spannend is het. Je bent het compleet eens met de mening van de auteur, en gaat meteen iets beters met je tijd doen! Eenmaal door de uitgang van de bieb getreden besluit je [[belangrijke beslissingen te gaan maken!|Belangrijke beslissingen maken]]

Je pakt het boek erbij en bladert tot je de inhoudsopgave vindt. 1. [[Inleiding|Begin]] 2. [[De opdracht|Engel 3]] 3. [[Het Opstootje|Stelen in een bos]] 4. [[Adelbrecht en Elegast|Geef 'm een hand.]] 5. [[De inbraak|Kasteel met Elegast]] 6. [[De grote onthulling|We wachten...]] 7. [[De volgende dag|Tijd voor een vergadering]] Je had gehoord dat er ook een versie van dit boek was waarbij je zelf kon kiezen hoe het verhaal verliep, maar dit lijkt de saaie onspeelbare variant te zijn. Als je het wil lezen, moet je de extra keuzes er zelf bij fantaseren. Verontwaardigd leg je het boek terug en [[richt je jouw aandacht op de rest van de verzameling|Verzameling boeken]]. Maar als je dit boek toch daadwerkelijk wilt lezen, ben je bang dat je zo in het verhaal gezogen wordt dat je misschien vergeet jouw eigen verhaal af te maken! Maar hé, dat hebben we allemaal wel eens. Ik weet zeker dat het goed met je afloopt!

Je kijkt rond of iets jouw interesse wekt. [[Je ziet een stapel boeken over oorlogsvoering, infrastructuur, onderhandelen, economie, en regeren|De geletterde leider]]. Je ziet ook [[een paar postmoderne gedichten over ene Sint Nicolaas|Sintgedichten]]. Als laatste ligt er ook [[een boek over de uitgang van de bibliotheek, waarin de schrijver zegt dat de deur blijkbaar naar een wijs en bekwame wereldleider leidt die veel betere dingen te doen heeft dan de hele dag in de bieb rondhangen|Uitgang bieb]]. Oh, [[en iemand heeft een boek geschreven over Keizer Karel die de opdracht van God krijgt om uit stelen te gaan|Boek over Karel]]?

2014: Lightsaberduel Sint zat te zoeken op Marktplaats welke reeds gebruikte rommel hij in zou slaan Zoete troep, zoute zooi het was weer eens allemaal te mooi! Weldra zou hij zwarte/regenboogkleurige piet wenken (omcirkelen indien van toepassing) 'Piet, snoepgoed voor iedereen!' 'Uiteraard, maar niet meteen De kerstman heeft al het snoep al gekocht Een sinterklaasfeest zonder eten Dat wil menig kind niet weten! We moeten iets doen!' Het is ook telkens weer wat ieder jaar Ditmaal is het een grote Death Claus Een sinister bolwerk dat over het land suist 150 pakjes ingepakt én bezorgd per seconde, 256 GB RAM voor snelle bezorging, draait Linux, een meer dan 9000 GB grote harde schijf voor databases met gegevens voor ieder kind op de hele wereld, hun verlanglijstjes, en uiteraard om lekker te gamen in de rustige periode tussen januari en november. En lasers, uiteraard. (voor stoute kids!) Menig tiener zal wel weten (of ben je de jaarlijkse sintfilms vergeten?) over de geheime krachten in Sint zijn staf Dat ding kan vlìegen, je staat helemaal paf! Sint, op zijn vliegende paard, benaderd het bolwerk Als de kerstman hem onderschept op een vliegende dinosaurus "Sinterklaas vlak voor kerst? Wat ouderwets! Pepernoten, speculaas... wat een relaas! Je behoort tot het verleden, Sint. Welkom in het nu, waar Kerstmis overwint!" Sint begint zich Claus-trofobisch te voelen "Gezwets! Oude tradities vergaan niet! Waarom niet allebei? Zullen we de handen ineen slaan, vriend?" "Je begrijpt het niet, oude reus, je biedt te veel concurrentie dus daarom maak ik bij deze een einde aan onze correspondentie!" Wat volgt is een lightsaberduel in de lucht (heus!) Sint vecht met zijn lightsaberstaf en de kerstman met een Cola Light De twee hakken in op elkaar Ze zijn zo druk bezig dat ze op een gegeven moment 'MEDIC!' beginnen te roepen En wie wint er? Dan zien jullie in het vervolg! (Zodat je het alvast weet, we gaan het laatste boek in twee delen verfilmen) Prettige feestdagen! \:D/ [[Terug|Sintgedichten]]

2015: Slee met wielen Sinterklaas zat te denken, (terwijl hij een pot saus zat af te schenken) wat voor gedicht hij nu weer moet bedenken Hij had alles al gehad lightsabergevechten met de dikzak Kerstman Explosies overal Hij weet niet meer waar hij over moet schrijven Sint ging naar buiten, hij was het zat. Maar de gekke Kerstman had een nieuw grandioos plan bedacht tijdens het gamen (toen hij zich zat te vervelen.) Hij wil massa's speelgoed stelen om vervolgens weer uit te delen hij bespaart zo massa's inkoopkosten die hij kan besteden op gadgets voor zijn computer. En raad eens wie veel speelgoed heeft? Sinterklaas heeft een hoop in zijn kluis Maar buiten het laagseizoen Zit die diep onder de aarde Net boven de kern van de aarde (Om te besparen op verwarming.) De kerstman activeert de laser op zijn Death Dikzak en schoot een gat dwars door de aarde! Alarmen gaan af, lichten branden rood, De laser heeft zijn doel geraakt Indringers op sleeën komen dichterbij. Sinterklaas trekt zijn lightsaber om erachter te komen dat de batterijen op zijn Had 'ie 'm maar gisteravond maar op moeten laden! (Sinterklaas gebruikt zijn lightsaber namelijk ook om zich te scheren) Heel even zat Sint in de puree maar nu kreeg hij opeens een idee! Hij trok een sprintje naar de wc en trok een toiletborstel uit de plee (Deze toiletborstel had stekels i.p.v. haren en zal je sterkste vijand doen bedaren!) Met dit wapen sprong hij uit de wc en landde hij op de dichtstbijzijnde slee. Slee na slee moesten de aanvallers het begeven Totdat de Kerstman gas ging geven De twee belandde in een race De winnaar degene met het minste vrees Maar de kerstman moest snel het onderspit delven toen Sint, met zijn toiletborstel het wiel van de slee lek prikte. Dus, hoera, de cadeaus waren gered Op 5 December gegarandeerd dikke pret Het gat in de aarde was niet imposant Behalve dat het ruikt naar deodorant Sint op de boot, de dag erna (Hij eet een krop sla) Deze laatste alinea slaat nergens op Koelkast P.S. Ik weet HEUS dat een slee geen wielen heeft. Duh. [[Terug|Sintgedichten]]

2016: Rijmrobot Sint en Piet zaten zich te beschenken Toen ze plotsklaps zich nog iets bedenken Bij ieder cadeau, daar moet natuurlijk een gedichtje bij! 'Maar zoveel gedichten schrijven...', zei Piet, 'daarvan word ik nu niet echt blij!' Sint bedacht daarop een briljant plan en programma schrijven wat gedichten maken kan! Dan hoeft 'ie 't zelf niet meer te doen maar alle gedichten zijn wel op het niveau van fatsoen. Dus Sint ging aan de slag met zijn programmeertaal en vlak voor vijf december, de deadline werkt het programma naar behoren. Geniaal! Sint zet het aan: 'Genereer een gedicht, dat zou fijn zijn!' Echter is het rijmprogramma zelfbewust Het zei: “Ik doe enkel aan diepe poëzie, deze jolige kindergedichtjes, dat doe ik nie.” Dit maakte de Sint nogal ongerust. Sint werd het pietenhuis uitgegooid Hij staat op: “Wel heb je me ooit! Het moraal van het verhaal: uitstelgedrag loont nooit.” 'Ik kan het systeem wel bevechten, maar niet in m'n eentje! Ik heb hulp nodig van een buitenbeentje En de enige sterk genoeg die mij helpen kan is hoogstwaarschijnlijk de kerstman. De kerstman is TF2 aan het spelen als een schattig elfje hem komt vervelen “De Sint wilt dat u komt!” De koffie schiet uit de Kerstman's mond 'Ik hoop dat je een goede reden hebt', zegt de K-man Als hij bij het pietenhuis staat, op de dam Sint: 'Mijn gedichten-generator is op hol geslagen het houdt zich nu nog koest, maar pas op, hij gaat de wereld vernietigen, een dezer dagen!' Het Pietenhuis is ondertussen omgetoverd tot een fort probeer je binnen te komen, slaan ze je aan gort maar in het beveiligingsplan is het riool vergeten (Als het jeukt moet je krabsla eten) Eenmaal binnen worden ze aangevallen door cyborgpieten! Die onmiddellijk hun ooglasers beginnen te schieten Sint dropt een mint in zijn Cola Light zodat een lightsaber van frisdrank verschijnt Terwijl K-man de bijl op zijn hand heeft vervangen door een cirkelzaag en bestrijden de pieten, geven ze een pak slaag! Uiteindelijk komen ze bij de gestoorde AI Die beschermd werd door vier samoerai er was tijd voor wat korte monologen waarna de strijders elkaar in het haar vlogen Blijkt dat computers niet goed tegen lightsabers kunnen! (Dat had je ze op zijn minst toch moeten gunnen?) Voor de verandering hebben we zojuist Sint én Kerst gered! (en iedere andere feestdag op de planeet, wat een pret!) - Epiloog - Sinterklaas en de Kerstman lossen hun onderlinge geschillen op en werken samen om iedereen op de hele wereld iedere dag van cadeaus te voorzien, en lossen daarmee alle wereldproblemen op. HET EINDE. Moraal van het verhaal: programmeren is vet lastig jongûh [[Terug|Sintgedichten]]

2017: Tijdreizen en slechte filmverwijzingen Sint zat te gissen Welke cadeaus hij het meest zou gaan missen En welke morele tweestrijd Die dit jaar men hem weer aanreikt. De piet kom binnen, met een pakket! 'Sint, dit kwam binnen per raket! De afzender is de kerstman, dus opgelet!' Nu blijkt dat Claus, ieder jaar, een nutteloos pakket naar de Sint stuurt, vandaar. Het inpakpapier schroeide eraf, (met de lightsaber in Sint's staf) Opende het pakket, en zowaar, werd meteen onzichtbaar! Het pakket bevatte een cabine Die was in werkelijkheid een tijdmachine! De Sint vloog door de passage van tijd En landde vervolgens recht in de schijt De Sint was in de middeleeuwen beland in het midden van Noordpool, helemaal aan de bovenkant. Er komt iemand naar hem toe gerend Het is iemand die iedereen al kent De Kerstman, heel zachtaardig En is nog helemaal niet kwaadaardig. Om de tijdmachine weer op te laden Moet hij 1.21 gigawatts opladen Dus de kerstman maakt hem vast op de slee En Sint vliegt er dus weg mee! De slee wordt geraakt door bliksemflits En de sint spring terug in de tijdrits Maar de hele bedoeling veroorzaakt een ontploffing En resulteert in een Noordpoolse verstoffing Zo ontstond de vete Die Sint en Claus nu nog steeds doet bezeten Sint schoot iets te ver door het tijdperk En belandde op pakjesavond. Na nog snel wat werk Was Sinterklaas dit jaar weer gered. Einde van dit verhaal over de gevaarlijke combinatie tussen tijdreizen en slechte filmverwijzingen [[Terug|Sintgedichten]]

Sint ging in een sprintje naar de wc en schoot daarna achter de PC hij aast nog op wraak tegen de kerstman maar dan krijgt hij een plan van zijn achterban Cadeau’s worden besteld op Wish, één per exemplaar En zo, gebruikmakend van de Chinese handelaar Klonen we de pakketjes hier een stuk of duizend keer (Zo worden het er namelijk steeds meer) De sint, een expert softwareontwikkelaar Denkt: “Als ik mezelf kloon, ben ik dan niet sneller klaar? De kerstman neem ik dan ook te grazen, dat ik wel haalbaar!” Alle pieten ontslagen, stapt de sint in de Duplicator™ En trapt het ding op de achterrem Aan alle kanten vliegen er kloons uit het ding Gevolgd door een grote ontploffing! De kloons zijn echter niet echt goedaardig En vinden de originele sint onwaardig Samen gaat het leger sinistere sints Juist naar de natte Nederlanden daarginds! Ze pakken iedereen op in pakpapier en hersenspoelen ze als sintkloon Zo duurt het slechts drie kwartier Voordat alleen ik, Sint, het land bewoon De eerste Sint, de enige originele, heeft het niet zo met deze sint-criminelen Maar kan er niet zo veel aan doen, alleen aan irriteren Totdat de kerstman aan komt galopperen “Man, wat zijn er veel goedheiligmannen dit jaar! Beetje vreemd, waren de pieten niet onvervangbaar? Maar goed, dit jaar is het eindelijk tijd voor wraak Geef maar toe, Sint: je staat eindelijk schaak!” Zodoende zapt de kerstman, één voor één Alle Nederlanders in hun been Daardoor worden ze onmiddellijk weer normaal Behalve voor de kloons. Voor hen wordt het fataal. Verzadigd vliegt de kerstman weer weg, wraak volbracht Blijkbaar heeft hij er niet goed over nagedacht Iedereen doet alsof er niets is gebeurd (Iedereen speelt op zijn mobiel weer Flappy Bird.) Na drie maanden cel komt de Sint voorwaardelijk vrij En dat is het einde van het verhaal. Goodbye. [[Terug|Sintgedichten]]

Je geeft toe dat je niet de benodigde kennis hebt om een weloverwogen beslissing over de oplossing van dit probleem te maken. Je besluit teams van experts in te zetten om problemen op te lossen die jouw boven het hoofd gaan. Je noemt ze "ministeries". Je zet er een paar op en ze doen hun werk goed, dus je maakt er nog een paar. Maar nu doen ze hun werk //te// goed! Er blijven geen beslissingen meer over voor jouw om te maken, behalve op welke locatie je een lintje door wilt knippen. Je hebt jezelf met jouw eigen macht buitenspel gezet! Ondertussen maken de ministeries zelf manieren om met een groep mensen, gekozen door het volk, belangrijke beslissingen te maken. Na een tijdje ben je gereduceerd tot een mascotte voor je koninkrijk. Je verschijnt op belangrijke evenementen, geeft een paar handdrukken, en verdwijnt de rest van de tijd in je kasteel. Samen met je vrouw krijg je een paar kinderen die de media veel interessanter vinden dan die oude koning. En dan ga je dood. HET EINDE

Wat?! Je wilt Eggeric spelen? Ik had al omschreven dat iedereen hem haat, toch? En zoals je hebt gezien gaat zijn plan morgen de mist in. Als je denkt dat te kunnen vermijden, kun je het zeker weten proberen, maar ik schat je kansen laag in. En ik weet dat je kansen laag zijn, want ik //maak// je kansen! Vergeet dat niet! Vooruit dan maar. Je bent nu Eggeric! Hoera. Je hebt net iets gezongen, je vrouw geslagen, en hebt niet door dat er iemand onder je bed die je af aan het luisteren is. Morgen ben je van plan een staatsgreep te plegen, en je bent daar zo opgewonden voor dat je simpelweg niet goed kunt slapen. Je had je wachters gevraagd een dagje vrij te nemen zodat de voetstappen van hun patrouilles je niet wakker kunnen maken, maar nu ben je toch wakker omdat het zadel weer eens van zijn stolp is gevallen. Waarom had je dat ding ook alweer in je slaapkamer laten plaatsen? Oh ja: als de zon opkomt, kaatst het licht vanaf het zadel op je ogen om je wakker te maken! [[Je kunt weer terug gaan slapen|Terug naar bed]], maar het duurt ook weer niet zolang voordat de zon opkomt, [[dus je zou al lekker op tijd op kunnen staan|Je plannen nakijken]]. Maar het is ook een beetje verdacht dat je zadel geluid maakt, dus [[je zou je kamer kunnen doorzoeken op indringers|Slaapkamer doorzoeken]].

Je bent altijd al een vroege vogel geweest, dus je besluit op te staan om nog één keer alle details van je staatsgreep door te nemen. Onder je bed lijk je iets meer gekraak te horen dan normaal, maar dat vergeet je al snel onder het enthousiasme voor je staatsgreep! "Wat, ga je nu ALWEER je plannen dubbelchecken?", schreeuwt je vrouw je na. "Jazeker, houd in de tussentijd de kamer goed in de gaten!", joel je terug. Je hebt een planningskamer met grote kaarten en diagrammen aan de muur. Op de tafel staat een kaart van het kasteel met poppetjes die al je handlangers voor moeten stellen, ieder met een stukje draad erachteraan om te laten zien welke route ze nemen. De figuurtjes zijn al een beetje beschadigd omdat je ze op de grond hebt gegooid bij iedere vorige mislukkingspoging. Echter weet je zeker dat het dit keer wel gaat lukken! Ten eerste heb je vanavond al een sluipmoordenaar naar het kasteel van Karel gestuurd, die hopelijk al gelijk korte metten met hem maakt. Je wilde eigenlijk een betere huurmoordenaar, maar de meeste écht goeie waren duurmoordenaars, dus hopelijk is dit goed genoeg. Mocht dat mislukken (bijvoorbeeld omdat God ingegrepen heeft of zo? Haha, het idee alleen al!), kun je morgen alsnog jezelf en je handlangers verstopte wapens mee laten nemen om zo van binnenuit de aanval te leiden. [[De zon komt op terwijl je de laatste details aanpast en je handlangers arriveren voor de generale repetitie.|De puntjes op de i]]

De handlangers zijn allemaal wachters uit de garde van de koning die om een of andere stomme reden zijn ontslagen. Het blijkt dat de koning best veel personeel ontslaat, waardoor het absoluut geen probleem was om voldoende handlangers te vinden om je plan tot uitvoering te brengen. Je had ze eerder verzocht iedere eigenaardigheid en afwijking te rapporteren, en ze hebben aardig wat te melden: ze claimen wel iemand weg hebben zien rennen zodra zij het kasteel naderden. En dat ze een afgetakelde ploeg met missend ploegijzer hebben gezien, en dat de dieren net buiten het kasteel duidelijker onrustiger waren als normaal. Met geen van die drie dingen had je rekening gehouden, maar het feit dat iemand in de buurt van het kasteel was betekend dat je plannen gelekt zouden kunnen zijn! "Dat betekent dat we alles weer //helemaal opnieuw// zouden moeten plannen!" roep jij uit. Je handlangers rollen allemaal met hun ogen en denken "niet alweer". Echter ben je ondertussen best efficiënt geworden in snode plannen smeden, en heb je binnen een mum van tijd een nieuw plan van aanpak gemaakt, betere verstopplekken voor wapens bedacht, en voor de zekerheid nog een plan B, C, D, D.2, D.3 en B+ gemaakt. Je neemt het plan door met iedereen in de kamer, en ze vinden het een beter idee dan het laatste plannen waar je mee op de proppen bent gekomen--voornamelijk omdat ze het vrij letterlijk tot een propje opgerold hadden en door een gleuf in de kasteelmuur naar de gracht gegooid hadden. [[Eenmaal buiten regel je paarden voor iedereen en vertrek je naar het kasteel van Karel de Grote, die je een kopje kleiner gaat maken!|Op reis naar Ingelheim]] [[Eventueel kun je daar ook nog kwaadaardig bij lachen.|Kwaadaardig lachen]]

Het kasteel van Karel is best indrukwekkend--maar jij hebt er nog een pittoreske rivier achter liggen. Maar je wilt echter het land rondom het kasteel overnemen: als je juist heerser van het //water// had willen worden, had je beter Nederland kunnen proberen over te nemen. Eenmaal bij de ingang van het kasteel wordt je zonder problemen binnen gelaten. Ze fouilleren je wel een beetje, maar niet goed genoeg! In de troonzaal staat het eten tot ver uitgestald, en aan het einde van de hal zit een peinzende koning Karel, die nog steeds uit aan het puzzelen is wat er gister nou precies is gebeurd. (Hij heeft Elegast niet meer terug gezien sinds die het zadel is gaan halen, en heeft na lange tijd wachten besloten terug naar zijn kasteel te gaan.) Je gaat zitten en [[laaft je alvast aan de lekkernijen|De lekkernijen]]. Je had afgesproken een signaal te geven zodra je handlangers moesten beginnen met rotzooi maken, maar [[je wacht nog op het ideale moment om de aanval in te zetten|Wacht op het ideale moment]].

Je zet de aanval in--met je tanden op de lekkernijen! Maar al het eten is zo lekker! Er zijn gebraden varkens, everzwijnen, zelfs fazanten! Aan verse groentes en fruit ook zeker geen gebrek. En aangezien je de afgelopen drie dagen niet hebt kunnen eten vanwege de stress, blijf je maar eten! Na een tijdje zit je zo propvol dat je niks meer kunt zeggen, en in plaats van je maag begint een zeker //ander// lichaamsdeel te rommelen... Wat doe je? [[Blijf eten]] [[Ren naar de WC!]]

Je blijft zo veel eten dat je iets later écht geen kant meer op kan. Een van je handlangers komt op den duur naar je toe: "Nu is onze kans! Wilt u nu de aanval inzetten?" Je antwoord met een luide boer, die door heel het kasteel heen echoot. Je wordt uit het kasteel gezet vanwege je onbeschofte tafelmanieren. Je liefde voor eten hervonden, reis je het hele land door naar restaurantjes en herbergen vaar je de lokale cuisine kan proeven. Je buikje wordt zo rond als een ei. Later zet je een beoordelingssysteem voor restaurants op waar alleen de beste restaurants tot vijf Eggermondes kunnen verdienen. Iedereen haat het, maar jij mag als recensent gratis overal eten, dus je vind het zelf helemaal geweldig. Wel, het is geen koningschap maar je hebt nu wel de culinaire wereld in zijn greep, dus dat zijn zeker 7 van de 10 punten! Goed gedaan! HET EINDE

Je moet echt heel héél erg nodig en baant je een weg naar de eerste de beste plonsplee. Je doet je boodschap en spoelt door (lees: staat op). Maar je drol is niet zo stevig en fletst een beetje je kontgat uit. Je hebt zó veel gegeten, dat je last hebt van diarree! Je voelt je nu echter stukken beter en keert terug naar de troonzaal. Maar daar is alles in rep en roer! De reden hiervoor is dat er een windvlaag een zekere bruine materie door een open raam naar binnen heeft getild en in het gezicht van de koning terecht is gekomen. Hij wordt door de ziekenboeg opgenomen, waaruit later bekent wordt dat de koning zal leven, maar te zwak is om zelf regie te voeren. Als de rest van het hof kijkt wie de nieuwe koning zou kunnen komen, ben jij eigenlijk de eerste de beste kandidaat! Nou ja, niet de beste, maar laten we zeggen... de minst slechtste. Gefeliciteerd! Je hebt een staatsgreep gepleegd door te poepen. Het zou nu best ironisch zijn om je carrière te gebruiken om de hygiëne van je huizen en steden te verbeteren, [[maar dat mag je nu helemaal zelf weten|Eggeric aan troon, Karel weg]]!

"Muhahahahaha! MuahahHA! MWUHARHARHAR!" Je handlangers lachen ook mee, maar minder op een kwaadaardige manier en meer op een... //uitlachende// manier... Klaar? Oké, dan kunnen we weer door met [[Op reis naar Ingelheim]].

Wat wil je als eerste doen nu jij, Eggeric, aan de troon zit? [[De relatie met je vrouw fixen]]? [[Belangrijke beslissingen maken]]!! [[De kasteelbibliotheek bezoeken]]!!!!! [[Wordt wakker]]...

Is nu het ideale moment? [[Toeslaan|Toeslaan mislukt]]! [[Wachten|Wachten 1]]...

In je enthousiasme was je compleet vergeten hoe moe je bent! Dus je ploft weer terug je bed in. Je woelt de hele nacht door, de deken van je vrouw stelend. Het is een wonder dat je uiteindelijk toch in slaap valt! Als het dageraad breekt, steken de wallen onder je ogen uit. Terwijl je aanstalten maakt te vertrekken, merkt je op dat een paar details van het kasteel anders zijn dan hoe je ze gisteravond achter hebt gelaten. Er lijken namelijk een paar tikjes in de kasteelmuur te zitten! Als je eenmaal het gras eronder inspecteert, zie je dat er een afgebroken ploegijzer ligt. Dit riekt naar vandalisme, maar aangezien je gefocust bent op ieder detail wat je plan mogelijk zou kunnen laten mislukken, zou het mogelijk meer kunnen zijn. Je vindt het allemaal maar verdacht, dus je dubbelcheckt nog even je schatkamer en ja hoor--die is een flink stuk leger dan de laatste keer dat je keek! Er heeft dus iemand ingebroken. Als je jouw plan echter nog uit wil voeren, heb je nu geen tijd om uit te zoeken wat er precies gebeurd is. Die ochtend vertrek je nog net zo moe naar het kasteel van Karel, Ingelheim. Eenmaal daar wordt je gefouilleerd! De manieren van deze mensen! Je wordt naar de troonzaal gebracht, waarbij Karel op je zit te wachten, omringd door zijn complete leger! (Jazeker--Het is hem serieus gelukt zijn complete leger in één troonzaal te laten passen!) Ze lijken te weten van het complot en beschuldigen jou voor de aanstichting ervan! Als je om bewijs durft te vragen, komt een of andere ridder die een handschoen met bloed omhoog houdt wat het zogenaamde 'bewijs' voor moet stellen. Belachelijk! Allemaal waar, maar dan nog steeds! Hoe wil je reageren? [[De normale manier om dit soort problemen op te lossen is om je aanklager uit te dagen tot een duel|De normale manier]], maar [[aangezien je zo sluw en achterbaks bent, kun je er misschien beter uitpraten|De achterbakse manier]].

Er overvalt je een gevoel dat er iets niet in de haak is—en je spendeert wat tijd om door de kamer heen te zoeken naar wat dit zou kunnen zijn. Je geeft bijna op totdat je bedenkt onder je bed te kijken--en ja hoor, daar ligt een ingeblikte ridder. Je dwingt het koekblik onder je bed uit te komen en verhoort hem daarna: "Vertel! Wie ben je, en wat deed je in hemelsnaam onder mijn hemelbed? Wat heb je gehoord?" De ridder laat echter geen woord over zijn lippen, en blijft (met uitzondering van wat gegrom) compleet stil. Je laat je gevangene formeel opsluiten. Dit was een ding uit de middeleeuwen waarbij je erkent dat je gevangenen eervol zijn, en dus het recht hebben om zonder bewaking over jouw kamp (of in dit geval, je kasteel) te lopen. Echter als je deze eed breekt, wil niemand meer iets met je te maken hebben. Zó streng is het! In ieder geval, dat probleem heb je ook weer opgelost. Wat ik nu zou doen is kijken of je jouw plan verder kan uitbreiden, want er valt //altijd// wel iets te verbeteren aan je plannen! [[Ga je plannen dubbelchecken|Je plannen nakijken]] [[Weet je wat? Ik heb er spijt van Eggeric te hebben willen spelen. Ik ben het zat. Mag ik nu weer Elegast spelen?|Van Eggeric naar Elegast]]

Je verstopt je achter een boom, die zowel ruimte heeft voor jouw als je paard. Je kijkt om om de zwarte ridder te zien opstaan en vertrekken. Als je vanuit je veilige hoek toekijkt, zet je jouw radertjes aan het kraken. Iemand die zo laat in het bos rondhangt móét wel een dief of inbreker zijn. En gezien hoe stoer deze ridder is, denk je dat het best wel een hele goeie zou kunnen zijn! Als zijn schuilplaats in dit bos ligt, zou je die kunnen overvallen! Het kan best kunnen dat God de ironie inziet van de koning een dief laten beroven, maar zelfs dan geld: Gods wil is wet! Je volgt de dief op een afstandje met je paard. Die lijkt zo neerslachtig te zijn dat jouw aanwezigheid hem niet op lijkt te vallen. Na een lange trek verdwijnt de ridder een grot in. Je stapt van je paard af en gluurt voorzichtig langs de opening, waar een zwak licht brandt. Daar zie je wat simpele voorzieningen (als in, zelfs voor de middeleeuwen nog relatief simpel). Er hangt zelfs een naambordje: "Elegast's Compleet Onverdachte Geheime Basis", waarbij 'Compleet Onverdachte' er later nog bijgeschreven is. [[Je kunt naar binnen gluipen? Als je wilt?|Naar binnen gluipen]]

Je gluipt, langzaam maar zeker, de verlaten grot in. De openingshal van de grot is een inham waar een klein beekje doorheen kibbelt. Je hoort echter weer voetstappen jouw kant op komen en springt in de dichtstbijzijnde struik. Als je door de struik heen toekijkt, zie je de zwarte ridder de grot verlaten. Blijkbaar heeft hij (of zij!), zelfs na keihard te zijn ingemaakt door jou, nog iets beters te doen! Je wacht tot het galopperen van hoeven in de verte verstomt, en rolt dan de struik uit. Omdat er maar één naam op het uithangbordje stond en je verder geen geluid hoort, neem je aan dat de grot nu leeg is! Je kunt nu ongestoord [[de grot verkennen in de hoop een schatkamer te vinden|Openingshal 1]].

Haha, wauw, dat was je snel zat! Maar goed, terug naar Elegast dus. Je bent nu vrij opgesloten in Eggerics kasteel. Je kunt gewoon ontsnappen, maar dan mag niemand erachter komen dat je formeel gevangen bent, en dat kan lastig zijn nu Eggeric nog in het spel zit. Of je kunt het gewoon voor jezelf houden en er niemand over vertellen. Eggeric heeft je gezicht niet gezien aangezien je een harnas draagt, en mocht hij er nu toch beginnen, moet je hem er simpelweg aan herinneren dat hij geen bewijs heeft. Probleem opgelost! Hij heeft je wapens echter afgepakt, dus je kan beter maar even terug naar Adelbrecht gaan [[om hem op hoogte te brengen van hoe laag Eggeric van plan is te gaan|PLOTTWIST]].

Als je de ridder (Elegast heet hij blijkbaar) uit wil dagen blijkt dat hij dat al gedaan heeft, tot aanzet van Karel! Ze willen het diezelfde dag nog uitvechten. Als je later die dag in de ring arriveert, is Elegast al stretches en sit-ups aan het doen! In tegenstelling tot jou: De laatste lichaamsbeweging die jij hebt gehad is een slechte nachtrust! Je probeert dat echter gelijk goed te maken door hem woest kijkend te intimideren... maar hij krijgt enkel een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht. Jullie stappen op je paard, steken jullie lansen richting de ander, racen naar elkaar toe, en BAM! ...je valt van je paard af. Recht met je gezicht de modder in. Wat genant. Krabbel terug door... [[Elegast te bedreigen|Ineffectieve bedreiging]] [[Karel te bedreigen|Effectieve bedreiging]] [[Het paard van Elegast te bedreigen|Ineffectieve bedreiging]] [[Het paard van Karel te bedreigen|Ineffectieve bedreiging]]? [[Jezelf te bedreigen|Ineffectieve bedreiging]]?? [[God te bedreigen|Effectieve bedreiging]]!!! [[Het zadel van zijn paard te bedreigen|Superbedreiging]]? Bedenk zelf maar welke punctuatie het beste zou passen bij deze optie.

Hoe zijn ze überhaupt achter je plan gekomen? Of hebben ze een complot tegen jou begonnen, waarbij de details //toevallig// precies aansluiten op jouw eigen plan? Plotseling krijg je een idee. Als ze dit allemaal weten, en die //beschuitbus// claimt op jouw kasteel te zijn geweest... Je weet niet waarom de koning besloten heeft dit te doen, maar het is de enige conclusie die je kunt bedenken. "Keizer Karel heeft bij mij ingebroken!", roep je. Het wordt doodstil in de kamer. "Er is geen andere manier dat hij over mijn plannen zou weten dan als hij ze zelf afgeluisterd zou hebben", vervolg je. "Maar je was plannen over mijn ondergang aan het maken!", krabbelt Karel terug. "Maar complotten //maken// is nog niet illegaal, zolang je ze maar niet //uitvoert//. En daar heb je geen bewijs voor. In tegenstelling heb je wel al bij mij ingebroken!" Je hebt gelijk, en Karel krijgt het benauwd. Je laat een onderzoeksteam Karels schatkamer doorzoeken, en ja hoor--daar liggen al jouw kelken en je gouden servies. Je kunt ook bewijzen dat ze van jouw zijn door verklaringen van de handelaren waar je ze bij gekocht hebt. Nadat je bewezen hebt dat de koning bij je ingebroken heeft, wordt hij opgesloten, en als schadevergoeding wordt jij tot nieuwe koning gekroond! [[Je weet niet hoeveel schade er vergoed zal moeten worden zodra jij klaar bent met dit koninkrijk!|Eggeric aan troon, Karel weg]]

Die bedreiging leek niet zo veel te doen voor Elegast. Hij is stoer en kan veel klappen hebben--niet alleen op het strijdveld, maar ook op verbaal niveau! Het gevecht gaat nog een tijdje door, maar ik zal het even kort samenvatten aangezien het toch veel van hetzelfde is: jullie putten elkaars energie uit, maar jouw energie loopt iets sneller leeg dan die van Elegast. Voordat je het weet, lig je hijgend op de vloer. De limiet van je conditie is bereikt! Als je nu nog net wat meer uithoudingsvermogen had gehad, had je dit misschien nog net geflikt, maar nu lijkt alles verloren te zijn nu Elegast klaar staat om de genadeklap te geven met zijn getrainde spieren. HET EINDE. P.S. Moraal van het verhaal: je gezondheid is belangrijk--indien je ooit tot een duel tot de dood uitgedaagd mocht worden!

Zijn zwoele glimlach verzwakt een moment, wat voor jouw voldoende is om te weten dat je bedreiging succesvol was! Het hele gevecht door lijkt hij met zijn hoofd bij iets anders te zijn. Daardoor begin je een paar uur later duidelijk een voorsprong te krijgen! Bij de laatste aanloop vliegt Elegast zelfs van zijn paard af! Dit is het moment--[[tijd voor de laatste klap|De laatste klap van Eggeric]].

Op het moment dat Elegast doorheeft dat er misschien ook maar een //kansje// is dat je het zadel (hé, is dat niet JOUW zadel?) probeert te stelen (of terug te stelen?), wordt het publiek wild (Oei, durft hij dat écht te zeggen?). Elegast, die verliefd is op zijn zadel, wordt uiteraard woedend en maakt je gelijk af. Dat dreigement was echt heel goed! Té goed, zelfs. Veel, veel, veel te goed, dat je het met je leven hebt moeten bekopen! Maar je hebt je leven op het hoogtepunt af kunnen sluiten: met de grootste belediging uit de hele geschiedenis. In plaats van scheldwoorden vinden tieners het cool om citaten van jouw te gebruiken om elkaar te beledigen. En dat is het wel zo'n beetje! HET EINDE

Met één keer knippen van je vingers komen je handlangers in actie. De projectielen raken de eerste ridder, waardoor het hele rijtje met een domino-effect ineen stort. Dit zorgt ervoor dat al je handlangers direct zicht op de koning hebben, die nog langzaam bezig is met verwerken wat er zojuist is gebeurd. Door de vluchtende mensen kunnen de overgebleven wachters niet zien wie de aanvallers zijn of waar ze zitten. En daar maak je uiteraard gebruik van! Voordat je het weet ben je achter de troon van de koning geglipt en steek je, door de achterzijde van de troon heen, ex-koning Karel neer. Je gaat op de tafel voor de troon staan, en verklaart aan je handlangers en enkele doodsbange burgers, dat jij de nieuwe koning bent! Iedereen is te bang voor je, dus ze geven je al vrij snel je zin. Het enige probleem is dat je de troon best wel vies hebt gemaakt, maar die willen ze niet schoonmaken om jou ook een steek in je rug te geven. Maar dan //figuurlijk//! [[Vertel het maar, wat wil onze beste koning doen met zijn nieuw ontdekte krachten?|Eggeric aan troon, Karel weg]]

Terwijl je aanstalten maakt om het signaal te geven, spotten de bewakers je en schakelen je uit nog voordat je het plan kan ontketenen! Terwijl ze jouw de zaal uitvoeren doen je hulpjes niet--ze hebben immers nooit het startsignaal gehad. De hofdag verloop verder vlekkeloos, al blijken er later een paar bezoekers meer te hebben gezeten dan origineel uitgenodigd waren. Niemand kijkt er nog naar om. Later worden je handlangers politieke kandidaten die op uiterst legale wijze aan de macht komen. En ze leven nog lang en gelukkig. Behalve jij, want je rot weg in een cel. Helaas! Je kunt niet alles hebben. [[Als je nu maar het geduld voor die timingpuzzel had opgebracht|Wachten 1]]...

Je wacht geduldig... [[Toeslaan|Toeslaan mislukt]]! [[Wachten|Wachten 2]]...

Nu dan?! Nu dan?! [[Toeslaan|Toeslaan mislukt]]! [[Wachten|Wachten 3]]...

De koning peutert in zijn neus, maar verder gebeurt er vrij weinig... [[Toeslaan|Toeslaan]]! [[Wachten|Wachten 4]]...

Ja! Nu is het ideale moment! [[Toeslaan|Toeslaan na ideale moment]]! [[Wachten|Wachten 5]]...

Je geeft het signaal, maar precies op dat moment springen de bewakers weer terug in een sterke positie, waardoor ze het gros van de (door jouw handlangers ontketende) chaos kunnen incasseren. De koning veegt het zweet van zijn voorhoofd af: "Oef, dat was op het nippertje!" Het lijkt erop dat je net iets vóór het ideale moment als het startsein had moeten geven! Een beurt eerder toeslaan, misschien? [[Probeer het nog een keer en kijk goed of je een patroon kunt herkennen als je blijft wachten.|Wachten 1]]

Het lijkt erop dat je die mogelijkheid aan je voorbij hebt laten gaan, maar als je even wacht komt er misschien wel weer een nieuwe kans? [[Toeslaan|Toeslaan mislukt]]! [[Wachten|Wachten 2]]...

Nog voordat deze boodschapper wegrent om jouw keuze over de watersnoodramp door te geven, glipt de volgende tussen de sluitende deur door! "Koning!", roept zij zo luid dat de eerste letter van haar zin heel groot gedrukt staat. "Mensen klagen over de hygiëne! Ze zeggen dat je drollen op straat gooien ongezond is? Wat zullen we eraan doen?" Maar voordat je over je antwoord na hebt kunnen denken, vallen de deuren open met tientallen, misschien zelfs honderden boodschappers die hun eigen problemen kampen! Maar eigenlijk komt het erop neer dat iedereen geld wil hebben. [[Geef iedereen een beetje geld]] [[Stuur iedereen weg! Ze moeten hun eigen problemen maar oplossen.|Iedereen wegsturen]] [[Ren weg in volle paniek]]!

Het valt te proberen--iedereen gewoon een beetje geld geven en dan vanzelf kijken of alles goed komt. Je weet immers toch niet wat je anders met je geld zou moeten doen! Je geeft iedereen een bevel om netjes in een rij te gaan staan. Het is een slingerende rij die tot nog ver achter de deur van je kasteel doorloopt, maar het werkt goed genoeg. Je geeft iedereen precies hetzelfde bedrag. Later wordt het nieuws van jouw genereuze acties door het hele land verspreid, waardoor steeds andere mensen om geld komen vragen. Je geeft ze wat ze wensen om van het gezeur af te zijn. Zo gaat het een paar jaar door, totdat opeens je hele schatkamer leeg is! Als je kijkt hoe het allemaal zo snel op kon gaan, controleer je jouw administratie en komt tot de conclusie dat iedereen nu precies evenveel geld heeft! Daarom is er nu geen rijk of arm meer, maar zit iedereen precies in de middenklasse. Door al jouw investeringen is de levenskwaliteit flink omhoog gegaan, maar vooral de rijke mensen hebben daarvoor ingeleverd. Inclusief jezelf! In ieder geval, het leven is beter en eerlijker voor iedereen! Behalve jij, want van je fortuin is nu alleen nog maar een mooie gouden broche en een fancy kaarsenhouder over. Maar ach, wat je er al niet voor over hebt om een gelukkig volk te leiden! Dat denk je tenminste totdat het volk je wegbezuinigd. De rest van je dagen woon je in de oud-bibliotheek van je kasteel, waarvan iedere kamen nu als los appartement verhuurt wordt. HET EINDE

Je gooit iedereen eruit met de boodschap dat ze hun eigen problemen maar moeten oplossen! Dan gooi je de deur ook nog achter ze dicht, om je boodschap te bekrachtigen. Daar ben je vanaf! Je hebt je lesje wel geleerd en besteed de rest van je carriere aan de makkelijke kanten van het koningschap: feesten, luxe vakanties en de grens verdedigen. In alledrie ben je erg goed, vooral de laatste: je haalt Karel de Grote's record in voor de grootte van het rijk! Indrukwekkend! Op een avond wordt je door een zogenaamde engel benaderd met de boodschap om uit stelen te gaan, of anders te zullen sterven... Maar je bedenkt je dat je grootste rivaal waarschijnlijk van plan is een staatsgreep te plegen, en zodoende laat die haar die avond nog arresteren, want dat is iets wat je mag doen als koning! Je begint een geheime dienst om dit soort informatie te verzamelen en de cryptische hints van de engels te ontcijferen en verdere conflicten te voorkomen, en ik zal je zeggen, het maakt de middeleeuwen een flink stuk stoerder! HET EINDE

"Ik kan het niet meer aan!", schreeuw je bij de eerste ervaring sinds je kroning die écht uitdagend is. Je vlucht het kasteel uit en neemt de benen op je paard. Je wordt al snel vervangen door een nieuwe koning, die blijkbaar ook niet weet wat hij doet en al snel wordt afgezet. De koning daarna doet het beter, maar binnen de week worden de zenuwen hem te veel en kiest ook hij het hazepad. En zo gaat het nog even door, net zolang totdat het land lang genoeg in totale chaos verkeerd heeft, dat een buurtnatie het over kan nemen en bij hun eigen territorium kan kwakken zonder //enige// tegenstand. De namen van alle koningen en koninginnen die jouw opvolgden werden niet door de geschiedenis onthouden, maar jij wel, want je was de lafaard die na veel moeite om op de troon te komen (jazeker, later komen we erachter dat //jij// voor die staatsgreep verantwoordelijk was!) het direct daarna al zat was. Klinkt alsof je een meeloopdag bij de koning had moeten doen, of niet? In ieder geval krijg je een stoere bijnaam van de historici: The Drama King. HET EINDE

Op het horen van het gerinkel van belletjes vervaagt het beeld van de troonzaal en zit je rechtop gesprongen terug in je eigen slaapkamer. "Wat is er gebeurd? Waar ben ik?" "Eggy, ben je nu helemaal de kluts kwijt?", klinkt een vrouwenstem vanuit de andere hoek van het bed. "Je bent op de slaapkamer in je kasteel." "Niet waar! Ik zat daarnet nog in de troonzaal! Mijn aanslag op de troon was gelukt!" "Eggy, het was maar een droom! Dromen zijn bedrog! Dat plan van je zal nooit lukken!" In je eigen woede sla je een van je slaapkamermeubels kapot, en de splinters zorgen dat jij jezelf in je hand snijdt. Auwie! Het begint te bloeden en je voelt je écht superdom. Je dacht écht dat je alle macht al in handen had! Het had zo mooi kunnen zijn. Nu moet je al die moeite nog een extra keer doen, maar dan in het echte leven... Echter, als je terugdenkt aan hetgeen wat je wakker heeft gemaakt, denk je meteen aan je zadel! Het staat er nog, maar iets schuiner dan daarnet. Je krijgt een //licht// gevoel van déjà vu. [[Je kunt weer terug gaan slapen|Terug gaan dromen]], maar het duurt ook weer niet zolang voordat de zon opkomt, [[dus je zou al lekker op tijd op kunnen staan|Je plannen nakijken]]. Maar het is ook een beetje verdacht dat je zadel geluid maakt, dus [[je zou je kamer kunnen doorzoeken op indringers|Slaapkamer doorzoeken]].

Weet je wat? Het maakt je helemaal //niets// uit dat het een droom was! Je gaat gewoon in de droom leven, en de droom //waar// maken! In je droom dan, tenminste. Je gaat goed liggen, sluit je ogen, een voordat je het weet zie je de troonzaal weer voor je verschijnen. En NEE, ik ga je niet NOGMAALS de keuze geven om wakker te worden uit je slaap. En ook niet om te gaan dromen in je droom, want dat wordt al snel ingewikkeld. Je opties zijn om: [[De relatie met je vrouw te fixen|De relatie met je vrouw fixen]]? In je droom, bedoel ik. Aangezien jullie in het echte leven net ruzie hebben gehad, zou ik er nog //eventjes// mee wachten. [[Belangrijke beslissingen te gaan maken|Belangrijke beslissingen maken]]!! In je dromenrijk!! Wauw! [[De kasteelbibliotheek te gaan bezoeken|De kasteelbibliotheek bezoeken]]!!!!! Dit is dan wel het saaiste wat je kan dromen, maar als je alle gelezen tekst kan onthouden, is het in ieder geval efficiënt gebruik van je slaaptijd!

Je staat in de openingshal van de grot. Er zijn wat struiken, en een waterval maakt een beekje wat weer naar buiten stroomt. Er zijn bruggen overheen gelegd. Er zijn doorgangen naar het [[noordoosten|Woonkamer 1]] of het [[noordwesten|Laboratorium 1]].

De woonkamer is niet goed opgeruimd: wapens liggen tussen keukengerei, een stapel vaat vervangt een vierde tafelpoot, en het //meurt//. Je ziet wat [[kruiden op tafel liggen|De kruiden op tafel]]. Je kunt naar het [[zuidwesten|Openingshal 1]].

Allemaal bubbelende buizen en wankelende weegschalen versieren een laboratorium. Verder hangen er posters met... zadels erop afgebeeld? Er ligt hier ook 'n eekhoorn te slapen, [[wiens aandacht je kan proberen te krijgen|Laboratorium gesnapt]]. Anders kan je weer terug naar het [[zuidoosten|Openingshal 1]].

De kruiden op tafel stop je in je mond. Ik vind het geen geweldig idee, maar hé, jij bent de koning, en in dit verhaal geld: de koning is klant! Op het moment dat het kruid je tong aanraakt, hoor je veel nachtelijke dierengeluiden niet meer! Ze worden vervangen door honderden stemmetjes. De meeste daarvan zijn niet veel anders (in plaats van het tsjirp-geluid van krekels, hoor je nu stemmen letterlijk "Tsjirp" zeggen), maar je hoort ook geroddel én stemmen praten over het feit dat de koning in de buurt is! Wát is dit kruid? Kun je er telepathisch mee communiceren via radiogolven? Ga je ervan hallucineren? Het smaakt wel lekker. [[Je besluit het kruid in je mond te houden terwijl je verder verkent|Woonkamer 2]].

De woonkamer is niet goed opgeruimd: wapens liggen tussen keukengerei, een stapel vaat vervangt een vierde tafelpoot, en het //meurt//. De mieren die over een spoor van zoete viezigheid lopen zingen een tevreden liedje. Je kunt naar het [[zuidwesten|Openingshal 2]].

De eekhoorn wordt wakker en begint uit paniek lawaai te maken! Je probeert het beestje nog gerust te stellen ("Rustig, rustig!"), maar ze lijken je taal niet te spreken! Door het geblaf wordt het hele bos opeens klaarwakker, en zelfs de nachtdieren dragen bij aan de herrie! Elegast hoort het en weet gelijk dat er iets niet in de haak is, en besluit snel terug te gaan want JA HOOR: daar staat die maffe spion weer. Daarnet kon je hem niet inmaken, maar nu heb je versterking! Elegast neemt wat kruiden, doet die in zijn mond, zegt iets, en voordat je het weet, staat er een LEGER aan eekhoorns achter hem! Voordat je iets kan zeggen, wijst Elegast naar jou, waarna de eekhoorns als een lawine je meetrekken naar een groot gat in de grot, en je erin gooien. Ze stelen wel je wapens en harnas, zodat Elegast nog een enigszins winstgevende avond heeft. HET EINDE Moraal van het verhaal: waarom zou je maar één dierenhulpje nemen als je ze ook ALLEMAAL kan kiezen! +1 voor Elegast! P.S. Later komt Elegast erachter dat het wapengetuig van de koning was, en gezien het nieuws rondgaat dat de koning verdwenen is, vind hij na flink wat detectivewerk de schokkende waarheid. Hij is er diep triest door (om redenen die we in een andere verhaallijn verder uitleggen!) maar neemt daarna zelf de troon over. En ze leefden nog lang en gelukkig! Ik bedoel, Elegast en letterlijk alle andere inwoners van het koninkrijk. Jij bent nog steeds dood, weet je nog? Jammer maar helaas! Om het nog een beetje goed te maken wordt er later een plein én een parkeerplaats in Nijmegen naar je vernoemd! Alleen de naam is verkeerd: "Keizer" in plaats van "Koning". Maar ach, je kunt niet alles hebben!

Je staat in de openingshal van de grot. Er zijn wat struiken, en een waterval maakt een beekje wat weer naar buiten stroomt. Er zijn bruggen overheen gelegd. Onder water hoor je vissen "Blub!" zeggen. Er zijn doorgangen naar het [[noordoosten|Woonkamer 2]] of het [[noordwesten|Laboratorium 2]].

Allemaal bubbelende buizen en wankelende weegschalen versieren een laboratorium. Verder hangen er posters met... zadels erop afgebeeld? Er ligt hier ook 'n eekhoorn te slapen, [[wiens aandacht je kan proberen te krijgen|Geheime informatie]]. Anders kan je weer terug naar het [[zuidoosten|Openingshal 2]].

De eekhoorn wordt wakker en begint uit paniek lawaai te maken! Je probeert het beestje nog gerust te stellen ("Rustig, rustig!"), maar... die lijkt je te kunnen verstaan?! Na het bijkomen van de schrik (voor jullie allebei!) stelt de eekhoorn zich voor als Benny. Hij legt uit dat het kruid wat je nu in je mond hebt, ervoor zorgt dat je hem én alle andere dieren kan verstaan! Het blijkt een uitvinding van Elegast te zijn, die zich hier teruggetrokken heeft zodat hij ongestoord kon experimenteren. Elegast steelt om de hele zaak te kunnen betalen. Benny is een beetje hyperactief en praat veel, en verklapt zo ook de geheime ingang van de schatkamer! Blijkbaar moet je ergens bij de ingangshal een hendel overhalen om toegang te krijgen. Hij voegt er echter wél aan toe dat het een topgeheim is en dat je het nooit aan iemand mag doorvertellen. Daarna dwaalt hij weer af en is zijn aandacht voor jou kwijt. [[Je besluit deze hendel te gaan zoeken|Laboratorium 3]]!

Allemaal bubbelende buizen en wankelende weegschalen versieren een laboratorium. Verder hangen er posters met... zadels erop afgebeeld? Benny de eekhoorn is nog steeds aan het praten, en heeft niet door dat er niemand meer luistert. Je kan weer terug naar het [[zuidoosten|Openingshal 3]].

Je staat in de openingshal van de grot. Er zijn wat struiken, en een waterval maakt een beekje wat weer naar buiten stroomt. Er zijn bruggen overheen gelegd. Benny had het [[over een struik waar de schakelaar in zat|Struik]]? Er zijn doorgangen naar het [[noordoosten|Woonkamer 3]] of het [[noordwesten|Laboratorium 3]].

Na een paar struiken doorzocht te hebben, zie je er eentje waar een vreemde tak uitsteekt. Als je die omhaalt, stopt de waterval en loopt het beekje leeg! Door het gebrek aan water (en vissen die net iets luider "BLUP!" aan het roepen zijn), merk je op dat er onder de rivier een doorgang is! Je gaat naar beneden en loopt er doorheen. Je komt bij een trap, neemt die omhoog... en je wordt gegroet door een onmeetbare stapel goud, zilver, en brons. (En nog wel meer van dat soort metalen, maar laten we daar maar eens mee beginnen.) Je gooit de schatten van de trap af, rent over de (inmiddels bijna gevulde) doorgang weer terug, takelt je via een brug weer ophoog, en zet de watertoevoer weer aan! Het goud stroomt nu de doorgang uit naar buiten toe. Je rent de grot uit en gebruikt het doek wat eerst om je schild zat. Dat vouw je daarna vast als een grote knapzak waar je zoveel mogelijk spul in pakt. Je laad het op je paard en maakt dat je wegkomt! Gefeliciteerd! Je hebt ingebroken, en de opdracht van God is voldaan. Waar wil je nu heen? De mogelijkheden zijn eindeloos, maar laten we eens met deze selectie beginnen: [[Laten we nog één inbraak plegen! Nog eentje dan, nog eentje dan, en dan ga ik naar huis!|Nog een inbraak]] [[Wat, maar eentje? Laten we gelijk IEDEREEN beroven!|Iedereen beroven]] [[Het was wel leuk geweest maar ik wil nu weer even verder met regeren alstublieft!|Verder met regeren]]

De woonkamer is niet goed opgeruimd: wapens liggen tussen keukengerei, een stapel vaat vervangt een vierde tafelpoot, en het-- Hé, je hebt alle puzzels hier al opgelost! Hier heb je niets meer te zoeken. Je kunt naar het [[zuidwesten|Openingshal 3]].

Nog een?! Wel, vooruit dan maar, ik zal zo vrijgevend zijn het toe te staan. Je baant je een weg uit het bos, en gaat naar het kasteel om je zojuist vergaarde buit alvast te storten. Je huidige paard is best uitgeput, dus die wissel je om voor een nieuwe en [[vertrekt weer naar de bosrand|Alleen uit stelen]].

De spanning van het stelen, de afweging maken hoeveel mee te nemen, de voldoening van het wegkomen... Je eerste inbraakpoging heeft een geweldige indruk op je achter gelaten! Je besluit nog iemand te bestelen! Wacht, waarom maar één iemand?! Je kan er zeker nog twee aan! Nee, drie! En dan krijg je een geniale ingeving: je kunt IEDEREEN bestelen! Als koning heb je die ideale dekmantel voor een meesterdief. En de kruiden die je van Elegast hebt gestolen (die je nog steeds in je mond hebt, trouwens!), komen vast en zeker van pas! En zo geschied het: iedere avond laat je iedereen in jouw kasteel in slaap vallen (want dat kun je nu ook //zelf// doen!), ga je naar een ander kasteel (want je koninkrijk staat echt PROPPIEVOL met kastelen!), laat je daar iedereen in slaap vallen, en maakt je dat je weg komt! Zo gaat het door tot je bejaard bent en het meest vervullende leven ooit hebt gehad. Vanaf boven kijkt God schaterlachend toe, en zegt: "Dit is niet helemaal wat ik in gedachten had, maar vooruit dan maar!", en gaat zich voorbereiden om een //andere// wereldleider zich te laten doodschrikken door hem of haar een ironische opdracht te geven. HET EINDE

"Wel, het is wel mooi geweest voor vandaag!", zeg je terwijl je jouw paard een schouderklopje geeft. Je galoppeert terug naar Ingelheim, een zak vol schatten achter je aan slepend met een touw. Dat blijkt uiteindelijk fataal te zijn, want niet één, niet twéé: maar liefs DRIE mensen komen de volgende dag opduiken om je aan te vallen! Ten eerste heb je Elegast, die claimt dat je zijn huis overvallen en bestolen hebt. Daarna komt Eggeric, die een of andere smoes heeft dat je ook //zijn// burcht hebt overvallen. Hoe //durft// hij? De laatste getuige is Benny de eekhoorn, waarvoor iedereen het fluisterkruid krijgt om hem te kunnen verstaan, klaagt dat jij zijn geheim niet voor jezelf gehouden hebt! Al die vergrijpen op zich vallen wel mee, maar nu je drie aanklachten hebt gekregen, is je gevangenisspaarkaart direct vol! Je gaat niet langs start en wordt onmiddellijk opgesloten. Als later blijkt dat Eggerics aanklacht vervalt wegens het gebrek aan bewijs, blijf je alsnog in de cel, want je bent geen koning meer, en het "De Grote"-stukje van je titel verwijst nu minder naar je status en meer naar je opgeblazen ego! Oh, en Eggeric wordt bij jouw opgesloten, en jullie zijn nu beste celmaatjes. HET EINDE P.S. Door deze demonstratie van de uitvinding van Elegast wordt hij een wereldberoemd onderzoeker. De technologie om tegen dieren te spreken komt op de markt, en het duurt niet lang voordat iedereen een gesprek met een hond, kat, of fruitvliegje aan kan knopen. Na een tijdje krijgen alle dieren stemrechten, en nemen de leiding over, want er zijn VEEL meer stemgerechtigde dieren dan mensen, haha! Ze zorgen echter heel goed voor ons! HET EINDE, DIT KEER VOOR HET ECHIE!

door Tom Hermans (@Auroriax)

Kies je eigen avontuur door deze folklore heen! <img src="cover-232.png" />